Hepinizin malumu imtihan tarihleri yavaş yavaş yaklaşıyor. Birçok aile devrin başından beri hatta tahminen de önceki yıllardan beri bu imtihan yahut imtihanlar için çeşitli hazırlıklara girişti. Bu hazırlıklar bazen sağlıklı bir formda olup imtihana girecek kişinin performansı yükselttiği üzere bazen de sıhhatsiz bir formda olup çatışma, arbede, hatta küslüğe kadar giden bir sürecin kaynağı oldu. Aslında tek bir ortak nokta vardı, o da aileler ve öğrenciler olmak üzere herkesin imtihanın başarılı geçmesi için sarf ettiği gayretti. Bu noktada, bu yazımda çocukları imtihana hazırlanırken onlarla birlikte misal hisleri yaşayan ebeveynlere korkunun ve imtihan korkusunun ruhsal öğelerinden ve hangi korkunun nasıl kıymetlendirilmesi gerektiğinden bahsetmek istiyorum.
Eğitim bilimlerinde ve ruh sıhhati bilimlerinde birçok kaynak imtihan, sınanma, denenme üzere kavramları bir ortada kıymetlendirir ve buna bağlı olarak oluşan tasanın doğallığı üstünde durur. Zira bu telaş, gaye belirlemede ve bir güzergâh oluşturmada itici bir güç pozisyonunda olup istediğimiz noktaya geldikçe de yerini doyum ve tatmine bırakarak bizi ödüllendiren bir tecrübedir. Nihayetinde sonuçları hayatımızı bir biçimde etkileyecek bir yapıda korku oluşturmamız aslında son derece olağandır. Tabi bu derdin gerçekçi sonlar içinde kalmasında yarar vardır. Örneğin, hâlihazırda başarılı birisinin kendisini başarısız olarak değerlendirmesi ile çalışılması gerekmektedir. Aksi takdirde mevcut çalışma sistemi bozulabilir ve değerlendirmede yaşanan uca kayma, olumsuz ruhsal sonuçlara yol açabilir.
Bir öteki kaygılanma formu ise daha çok çevresel kaynağa sahiptir. Bununla ilgili en sık karşılaşılan durumlardan kimileri “Eğer berbat geçerse anneme, babama ne diyeceğim?”, “A şahsı beni geçerse?”, “Okulumdakilere ne diyeceğim?” biçiminde tasanın lisana dökülüşüdür. Burada bahsedilen dert kişiyi imtihan muvaffakiyetinin nedenlerinden uzaklaştırdığı üzere imtihan sonucunun nasıl açıklanacağı yahut daha açık bir söz ile imtihan sonucunun nasıl “aklanacağı” ile ilgili arayışlara sokar. Pekala bu şekil bir korku nasıl oluşur? Araştırmalar gösteriyor ki bu şekil korkunun oluşmasında belli ortak faktörler şunlardır:
-
Yüksek muvaffakiyet beklentisi
-
Telaşlı aile yapısı
-
Olumlu özelliklerden çok aksiye vurgu yapan etraf
-
İmtihanın sonucunun ödül – ceza formunda kıymetlendirilmesi
-
Hedefsiz bir halde imtihana girme
-
İmtihanın araç değil hedef pozisyonunu alması
-
İmtihana katılacak kişinin sonlarının yıpratıcı formda zorlanması
-
İmtihanda muvaffakiyet = hayatın her alanında muvaffakiyet anlayışına sahip olunmasıdır.
Bu bağlamda bu faktörlerin aile/çevre açısından ve imtihana girecek kişi tarafından değerlendirilip revize edilmesi bu tip bir derdin azalmasını sağlayabilir. Şayet ki bu korkunun devamlı ve başa çıkılamaz bir boyutta olduğunu düşünüyorsanız en yakın ruh sıhhati profesyonelinden takviye almanızı öneririm.
2018 yılında imtihana girecek şahısların imtihanlarının diledikleri üzere geçmesini temenni ederim.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0