Okul hayatı herkes için unutulmaz, tatlı, acı anılarla geçer. Okul hayatı yalnızca derslerden ve öğretmenlerden ibaret değildir. Okul, çocukların ve gençlerin tıpkı vakitte toplumsallaşarak derslerin yükünü hafiflettiği, kimi kurallara ahengin gerektiği, toplumsal hayatın tam kendisidir. Çocuk yahut genç kişiselleşme eforu içindedir. Burada bazen aileye, arkadaşlara bağlılık sorun olarak önümüze çıkabilir.Mümkün olduğunca aileler, çocuklarını kişiselleştirebilecek gayret içinde olmalıdırlar. Maksat, evvelce büyük tutulmadan erişilebilir özellikte olmalıdır ki çocuğun, gencin kendine itimat duyması desteklensin. Ayrıyeten da, çocuklar kendilerine ilişkin sorunları kendileri çözebilir yeterlikte olmalı; aile buna fırsat vermelidir.
Sınıflarda, kendini utangaç hisseden çocuklar, evvel etraflarında olup bitenleri izleyebilecek halde konum almalıdırlar. Telaşlanmadan ve arkadaşım olmayacak mı? paniği yaşamadan, evvel güleryüzle etraflarına OLUMLU elektrik yaymalıdır. Öğrenci, bakımlı, saçları düzgün biçimde taranmış, kılık kıyafeti kendine kıymet verdiğini gösteren biçimde olmalıdır ki; öbürleri da size değer versin.İletişim ve bağlantı kurma, yalnızca konuşma ile olmaz, burada vücut lisanı çok şeyler söyleyecektir. Tahminen de konuşmanın bile önüne geçecektir. Bu nedenle, karşıdan gelebilecek uyaranlara karşı öğrenci hazır olmalıdır. Tahminen bir gülücük gelecektir, tahminen bir göz göze gelmek olacaktır.
İçinizden kendiniz hakkında hoş şeyler düşünüp, güzel yaptıklarınızı hatırlayın. Bunlar sizi yüreklendirecektir. Herkesin farklı olduğunu düşünüp, daima bağlantı için karşı taraftan beklenti halinde olunmamalıdır. Aslında, sınıflarda her özellikte öğrenci olduğu için atılgan öğrenciler, utangaç olanların işini kolaylaştırabilir. Öğrenci tıpkı gün içinde herkesle arkadaş olmak zorunda hissetmemelidir,kendini…Bu onda gerilim yaratır, hatta olan gerilimini daha da artırır.
Karşı tarafı anlamak, kendinizi evvel anlatmaktan çıkarlı olabilir. Öğrenci, duruma nazaran strateji geliştirmeyi deneme-yanılma yoluyla öğrenmelidir.
Bazen, bu durum ailenin çocuğuna kıyamamasından ötürü biraz vahim geçebilir. Fakat, meselelerin tahlili, için öğrenci kendi haline bırakılsa ve ''sen bunları aşabilecek kapasitedesin, sana güveniyorum.'' formunda kararlı tabirler öğrenciyi yüreklendirecek ve bu durumu başardığı için kendine olan itimadı sağlamlaşacaktır.
Alışılmış ki okul hayatın kendisi değil; fakat örneklemidir. Bu nedenle, öğrencilerimizi gelecek hayatlarına hazırlamak için hislerimize yenik düşmeden, onu güçlendirici tabirler kullanmak çok kıymetlidir. Okul sonrası, hayat, BAĞLANTI ve BAĞLANTI KURMA dır. Bağlantı gücünün geliştirilmesi, çocuğumuz için yalnızca okulda gerekli değildir. İş hayatında başka bireylere kendimizi güzel söz edebilmek başarımızı, geleceği âlâ planlamamızı, hayatımıza istikamet verebilmemizi kolaylaştırır, pek çok kapının bize açılmasını sağlar. Yaşadığımız meselelerin hafifletilmesinde etraf oluşturabilir, duygusal taraftan kendimizi daha uygun hissederek yaşama bağlılığımızı artırabiliriz. Hüzün, acı paylaşıldıkça azalır, sevinçler ise paylaşıldıkça artar. Çocuk, büyüyüp, erişkin bir insan olduğunda kuracağı aile hayatının da temelinde bağlantı ve bağ kurma vardır. Eş seçiminde âlâ bir bağlantı, eşlerin birbirlerini daha güzel tanıması ve sağlam evlilik temellerinin atılması demektir. Toplumun en küçük ünitesinin aile olduğunu düşünürsek kıymetini çok daha güzel kavrayabiliriz. Ayrıyeten, kendimizi oburunun yerine koyarak, yani EMPATİ kurmakta bir cins münasebet kurabilme yeteneğidir. Tesirli bir irtibat kurma daha rahat arkadaş edinip, toplumsal etrafın geliştirilmesine takviye olur. Tüm gelişimlerin birbirleri ile alakalı oldğu düşünüldüğünde toplumsal taraftan gelişen çocuk, duygusal, fizikî, psiko-motor, bilişsel, lisan taraflarından de gelişir.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0