Okullar bitiyor. Tatil yaklaştıkça öğrencinin de ailenin de ortak heyecanı karnenin nasıl olacağıdır. Karne üzerine konuşmalar; mükafatlar,cezalar,korkular,heyecanlar, gerilim, karneyi saklama isteği… Hepsi tek tek gündem olur.
Öncelikle okul karnesinin tarifini yapmak lazım. Devir sonunda okul idaresi tarafından verilen her dersin muvaffakiyet durumu ile devam, yetenek ve genel bir gidiş halini gösteren evraka karne denir. Karne çocuğun, ailenin ve eğitim sisteminin notlandırılmasıdır. Bu sebeple düzgün ya da zayıf nottan çocuk, aile ve okul birlikte sorumludur.
Çocuklar, aileler ve okullar farklı farklıdır;
Çocuğun şahsî özellikleri; zeka çeşidi, manaya anlamlandırma seviyesi, adapte olma seviyesi farklıdır. Kavrayış özelliklerinin farkı zeka düzeyinin az ya da çok olmasıyla ilgili değildir bilakis her çocuğun en yeterli kavrayacağı bir sistem vardır. Ders muvaffakiyetinin yüksek olması öğrenciye uygun eğitim sistemiyle mümkündür. Başarısız diye isimlendirdiğimiz çocuklar hakikat ders çalışma teknikleriyle ders çalışmayan çocuklardır aslında.
Aileler de farklı farklıdır. Birtakım aileler çocuğuyla konuşabilen onun hislerini anlamaya çalışan bir yapıya sahipken kimileri korkutarak muvaffakiyete ulaşmaya çalışmaktadır. Unutmayın çocuk ders çalışmak istemiyorsa, çalışmıyorsa, amacı yoksa, daima bilgisayar başındaysa, karnesinde notları çok zayıfsa ‘direnç’ gösteriyor demektir. Bu da şu manaya gelir; duygusal olarak anlaşılmamış çocuklar bilinçdışı reaksiyon olarak tüm beklentilerin tam aksi davranırlar.
Okulun sitemi ve öğretmenin eğitim yaklaşımı çok kritiktir. Her öğrenci her mevzuyu kavrayabilir, uygun formülü bulmak öğrenciyi tanımak çok kıymetlidir.
Ve Karne…
En berbatından başlayalım. Anne babalar çocukları makus karne getirdiklerinde yapabilecekleri ile ilgili tehditler savurmaktadır. Esasen belirli olan karne ile ilgili olarak çocukları korkutmak bir şeye yarar etmediği üzere çocukların alternatif usuller bulmasına ya da kaygıdan ailelerinden uzaklaşmasına sebep olabilir. Çocuğun aileden korkması, hissettiklerini paylaşamamasına, içine kapanmasına ve kendini güzel hissedeceği ziyanlı alışkanlıklar edinmesine sebep olabilir.
Çok ödüllendirilen çocuklar da vardır. 3.sınıftadır çocuk en güzel bilgisayar, en düzgün telefon, en âlâ ayakkabı, en uygunlar çoktan ödül olarak alınmıştır. Bu durumda her seferinde daha fazlasını alma gereksinimi doğacaktır. Vakitle mükafatın başarıyı pekiştiren tarafı kaybolur ve aile ne yapacağını bilemez hale gelebilir.
Umursanmayan çocuklar. Âlâ, makus,çok güzel ne olduğunun ehemmiyeti yoktur. Aile hiçbir biçimde çocuğunun karnesini görmez, umursamaz. Karne herkesin gündemiyken görülmeyen bu çocuklara baktığınızda vakitle kendilerini göstermek için farklı alışkanlıklar geliştireceklerini görebilirsiniz.
Başarılı karne ve daima muvaffakiyete teşvik edilen çocuklarla ilgili olarak ise şu çok değerlidir. Bu çocuklar başarısız sonuçlar elde ettiklerinde ne yapacaklarını nasıl davranacaklarını bilemedikleri için çok önemli kırılma, içe kapanma, ders çalışmama isteği ve özgüven kaybı yaşayabilirler.
Nasıl yaklaşmalıyız?
Başarısız bir karne kelam mevzusuysa; başarısızlığın neden kaynaklandığı bulunmalıdır. Okul aile ve öğrenci işbirliği halinde olunmalıdır. Anne ve baba çocukla onu anlamak için konuşmalıdır. Konuşmanın biçimi ve içeri kızmadan, öfkelenmeden, ceza ya da mükafattan bahsetmeden olmalıdır. ‘Karnen nasıl olursa olsun biz seni seviyoruz ve önemsiyoruz, senin geleceğini de önemsediğimiz için okul muvaffakiyetinin senin gayelerine katkı sağlayacağını düşünüyoruz’ diyerek çocuğa konuşma hakkı vermek gerekir. İlerde ne olmak istediği, amacına ulaştığında nasıl hissedeceği, nasıl keyifli olacağı gündem olduğunda çocuk anlaşıldığını hissetmeye başlayacaktır. Aile içinde olan irtibat bozuklukları ve anne babanın çocuğa yaklaşımı da çocuğun ders çalışmasına direnç oluşturabilir.
-
Anlayan ve dinleyen anne baba olarak, çocuğun kendini tabir etmek için başarısızlığı tercih etmesini engelleyebilirsiniz.
-
Daima başarılı olan, başarısız olmayan çocuklar için başarısız bir sonuç yaşama durumunda önemli kırılma yaşamamaları için ‘dünyanın sonu olmadığı’ ‘tekrar tekrar deneyebileceği’ inancı verilmelidir.
-
Çocuğunuz başarılı olmasa da sizin tarafınızdan sevileceğini ve onaylanacağını bilsin, başarılı olmak ikinci basamakta kalsın.
-
Ödül verirken abartıya kaçmamak kıymetlidir. Çocuğun gereksinimi olan ve çıtayı yükseltmeden, yalnızca muvaffakiyetini pekiştirmek için ödül verilmedir. Çocuk ödül için başarılı olmamalıdır, başarılı olduğu için ödüllendirilmelidir.
-
Çocuğunuzu önemseyin ve görün; siz onları onaylamadıkça onaylanmak için öbür diğer alışkanlıklar edinecekler. Oldukları üzere kabul edin ki, onaylayın ki sevildiklerini hissetsinler.
-
Çocuğunuzu her şeye karşın sevin, karne düzgün de olsa makûs de olsa evvel çocuğunuz yanınızda onu fark edin, sonra karneyi konuşun.
-
Bol zayıflı bir karne düzenlenebilir, çocuğunuzun içindeki duygusal problemlerin düzelmesi biraz daha fazla vakit alabilir. Ruhsal ve fizikî sıhhat önceliğiniz olmalıdır.
-
Çocuğunuzun başarılı olduğu alanlar vardır, bu alanlardaki muvaffakiyetlerini takdir ederek birebir başarıyı öteki alanlarda da elde edebileceğine dair itimat oluşturun.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0