Ağlamak, bebekler için bağlantı kurma, gereksinimlerini söz etme yollarından biridir. Bir bebek acıktığında, uykusu geldiğinde, altını ıslattığında, korktuğunda ya da rahatsız edici bir his yaşadığında ağlayarak bakımından sorumlu olan yetişkinden yardım ister. Vakit içinde konuşmayı öğrendikçe de ağlamaların yerini sözel tabirler alır. Bununla birlikte ağlamak her insan için duygusal bir gereksinimdir. Çocuk ya da yetişkin, her sağlıklı insan vakit zaman ağlamaya muhtaçlık duyar. Yaşanan olumsuz hisler karşısında ağlamak ruh sıhhatinin korunmasına yardımcı olur. Bazen ağlamalar bariz bir neden olmaksızın da ortaya çıkabilir. En düzgün anne babaların çocukları bile görünen bir sebep olmadan ağlayabilirler. Bilinmelidir ki göz yaşının akmasına müsaade vermek, ağlama nedeninin bilinmesinden daha değerlidir. Zira ağlamak negatif hislerden kurtulmanın en zararsız yoludur.Bu nedenle göz yaşının rahatça akmasına fırsat veren, kabul edici ortam sunmak, duygusal gelişimin sıhhatle ilerleyebilmesi için kıymetli bir gerekliliktir.
Çocukların olumsuz hayat olayları karşısında verdikleri bir öbür duygusal reaksiyon de ağır ağlama ve hiddeti içeren öfke nöbetleridir. Çocuk yaşadığı can sıkıcı durumlar karşısında ağlayıp bağırarak, kolunu bacağını süratle hareket ettirerek hissettiği rahatsızlığı tabir etmeye çalışır. Her ne kadar davranışları hiddeti içeriyorsa da öfke nöbeti esnasında ne kendine ne de diğer bir şeye ziyan vermez. Hislerini özgürce ortaya koyma fırsatı bulduğunda bir mühlet sonra çok reaksiyonları azalır, sakinleşir ve kendini âlâ hisseder. Ziyan verici davranışları içermeyen, göz yaşlarının da eşlik ettiği öfke nöbetleri samimi bir öfke boşalımının göstergesidir.
Fakat bu nöbetlere eşlik eden yıkıcı davranışlar varsa, öfkelendiğinde kendine, öteki insanlara ya da etrafındaki eşyalara ziyan veriyorsa içinde bulunduğu durum artık öfke nöbeti değildir. Bu durum “yıkıcı dışavurum” olarak nitelendirilir. Yıkıcı dışa vurum, çarpıtılmış bir öfke boşalımı halidir.
Samimi öfke boşalımı, çocuğun altta yatan hislerini söz edecek itimadı hissettiğinde ortaya çıkar, acı veren hisleri çözer, sonrasında çocuk kendini memnun ve gevşemiş hisseder. Bu türlü bir anda yapılan müdahale hislerin bastırılmasına sebep olur. Çarpıtılmış öfke boşalımı hali ise çocuğun altta yatan hisleri tabir edecek itimadı hissedemediğinde ortaya çıkar ve meseleleri çözümlemez. Sonrasında çocuk incinmiş ve gergin hissetmeye devam eder.
Yıkıcı dışavurum nöbeti esnasında ebeveynler şiddeti engelleyen bir tavır sergilemeli lakin göz yaşını kabul etmelidir. Kararlı ve sevecen müdahaleler hislerin samimi boşalımını sağlayabilir.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0