Evlilik hayatında eşinizle çatışmalar yaşıyor musunuz? Annelik/babalık vazifelerini yaparken çocuğunuzla anlaşamıyor musunuz? İş yerinde hakkınızın yendiğini düşünüyor ve huzursuz oluyor musunuz? Öğretmen olarak öğrencilerinizin yahut hekim olarak hastalarınızın size gerekli saygıyı göstermediğini düşünüyor musunuz?…
Münasebetlerimizde problemlerle karşılaştığımızda birinci aklımıza gelen karşı tarafın kusurlarıdır, çabucak muhatabımızın aksiliklerine odaklanırız. Birden fazla vakit özeleştirimizi yapmadan savunma yahut saldırma konumuna geçeriz. Alevli periyot yatıştıktan sonra kendimizi sorgularız ve kalbimiz mutmain olmaz da pişman oluruz.
Evlilikte, çocuk yetiştirirken ve iş hayatında tansiyonun ağır olduğu devirlerde birinci evvel kendimize şu soruyu sormalıyız: “ne verdim ki ne istiyorum?”. “Evliliğimin huzuru için emek harcadım mı?”, “eşimi anlamak için ben ne yaptım?”, “çocuğuma hoş örnek oldum mu?”, “evladımı hayata hazırlarken ben gereken çabayı gösterdim mi?”, “işimde aldığım fiyatı hak ettim mi?”, “öğrencime/hastama karşı gerekli saygıyı gösterdim mi?”…
Şayet emsal sorulara olumlu karşılıklar verebilir isek, bir sonraki basamakta muhatabımızla yapacağımız durum değerlendirmesinde hem daha kendinden emin oluruz hem de sağlıklı seviyede tartıştığımız için pişmanlıklar yaşamayız.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0