Aileye yeni bir üyenin katılması çocuk için kabul etmesi güç bir olaydır. Kıskançlık duygusu olağan olmakla birlikte çocuğun yaşı, ailenin tavrı ve çocuğun kişilik özellikleri üzere faktörler tesirli olmaktadır. Aslında çocukların kardeşlerini kıskanması onların anne babalarını çok sevmelerinden kaynaklanan olağan bir histir.
Çocukların bu his karmaşası “terk edilmiş, inançsız ve desteksiz” hissetmelerinden kaynaklanır. O ana kadar çocuğa gösterilen ilgi, alaka ve takviyenin kardeşine geçmesinden rahatsızlık duyarlar. Kendisine ayrılan vaktin öncesinden daha az olduğunu gözlemlerler.
Çocuğunuzun kıskandığını muhakkak eden davranışlar,
-
“Keşke doğmasaydı.”, “Ondan nefret ediyorum.” üzere cümlelerle duydukları kıskançlığı lisana getirebilirler.
-
Bebeğin doğması ile birlikte regresyon (geriye dönüş) yaşanabilir. Emzik emme, alt ıslatma üzere durumlarla ilgiyi kendi üzerlerine çekmeye çalışırlar.
-
Kardeşi doğmadan evvel bütün ilgi kendi üzerinde olduğu için kardeşi doğduktan sonra kendini ikinci plana atılmış hisseder ve bu sebeple sevilmediği niyetine kapılarak anneden uzaklaşma, içine kapanma, yemek yememe üzere durumlarla karşılaşılabilir.
-
Etraflarındaki insanlara karşı huzursuz ve öfkeli davranabilirler.
-
Kıskançlığı ağır olarak yaşayan çocuk ziyan verme davranışlarında bulunabilir. Kardeşlerine fizikî ziyan verebilirler. Kimi çocuklar ise bu hislerini bastırarak sevgi dolu davranabilirler. Bunun altında yatan sebep ise ebeveynlerin sevgisini kaybetme dehşetidir.
-
Meskenden ayrılmamak için okula gitmeyi reddetme davranışları başlayabilir. Bununla birlikte mide bulantısı, baş ağrısı üzere psikosomatik belirtiler ile karşılaşılabilir.
Pekala anne babalar bu durumda neler yapmalı ?
-
Ailenin birlik içinde olmasına ihtimam gösterin. Doğacak bebek için seçilen isimde, hazırlanan odada ve alınacak eşyalarda çocuğunuzun da fikrini alın.
-
Kardeşi doğmadan evvel bebeğin gelişini gerçek bir halde açıklayın. Bunun için kıssalardan takviye alabilirsiniz.
-
Kardeşinin bir müddet yatak odasında yanınızda yatacağını ancak daha sonrasında “aynı sana yaptığımız gibi” cümlesini de kullanarak kendi odasına geçeceğini anlatın.
-
Çocuğunuzun bebekliğinden ve ona da aynılarını yaptığınızdan bahsedin.
-
Her fırsatta çocuğunuz ile birebir irtibata geçmeye uğraş edin. Çocuğa kardeşiyle ve konutla alakalı küçük sorumluluklar verin. Böylelikle onu hala sevdiğinizi ve değer verdiğinizi hissettirmiş olursunuz.
-
Aile büyüklerine ve yakın dostlara sırf bebekle ilgilenmemelerini söyleyin. Çocuğa “Senin pabucun dama atıldı.” üzere cümleler kurmamaları konusunda uyarın.
-
Kıskançlığı hissettiğiniz vakit çocukları birbirinden uzaklaştırmayın, yakınlaştıracak ortamlar hazırlamaya ihtimam gösterin.
-
Çocuğun kendini ihmal edilmiş hissetmemesi için annenin bebekle meşgul olduğu vakitlerde çocuğun babayla vakit geçirmesini sağlayın. Anne ve baba olarak çocuğa farklı başka özel vakitler ayırın.
-
Çocuk bebeğe ziyan veriyorsa çok reaksiyon göstermeden açıklamalarda bulunun. Bebeğin küçük olduğunu ve bu formda anlamayacağını, konutta birbirinize vurmadığınızı, neye sonlandığını konuşarak söylemesini isteyin.
-
Çocuğa gösterilmesi gereken ilgiyi abartmayın. “Sana bir kardeş yaptığımız için hatalıyız ve bu sebeple seni ilgiye boğuyoruz, ikramlar alıyoruz.” üzere bir bildiri vermemeye dikkat edin.
-
Sevginizi çocuğunuza göstermeyi asla ihmal etmeyin.
Çocuklarınız doğumdan belirli bir müddet sonra kardeşi olduğu için keyifli olacaktır. Değerli olan çocuğa vakit tanımaktır. Üzerinize düşen vazifeleri yaptıktan sonra akışına bırakmalısınız. Bu devri her çocuk farklı halde atlatır. Bütün bu hazırlığa karşın çocuğunuz bebeği kabullenmekte zorlanıyorsa bir uzmana başvurmak kaidedir.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0