Tutarlılık, disiplin için en değerli prensiplerden biridir. Anne-baba çocuğun uygun olmayan bir isteğine birkaç kere “Hayır” dedikten sonra sonunda “Evet” diyorsa, çocuk ısrar etmesinin işe yaradığını öğrenecektir.
Anne-babanın sözbirliği ve işbirliği yapması disiplin için gereklidir. Anne, çocuğa “Dışarı çıkmadan evvel oyuncaklarını topla.” dediğinde; baba, “Bırak gitsin, arkadaşları bekliyor.” diyorsa; çocuk, işine gelen kuralları dinleyecektir.
Anne-baba, davranışlarıyla çocuğa örnek olduğunu unutmamalıdır. Anne-babanın, öğrettikleri kuralları kendilerinin de sergiliyor olması gerekir. Kardeşine vurduğu için çocuğunu döven bir baba, “Kimsenin kimseye vurmaması gerekir.” kuralını evvel kendisi çiğnemiş olur.
Çocuklar, anne-babaların birbirilerine nasıl davrandıklarını gözlemlerler. Eşini daima eleştiren ya da ona alaycı bir halde yaklaşan bir babanın yanında, çocuğun kardeşine olumlu ve saygılı davranması beklenemez.
Anne-babaların çocuklarına karşı tavırlarını etkileyen esas faktörler şöyle sıralanabilir:
Anne ve babanın zihinlerinde nasıl bir çocuk istedikleri konusunda, daha doğumdan evvel hayali bir çocuk kavramı oluşur.
Dünyaya gelen çocuk, anne ve babanın beklentilerine uygun olmadığı takdirde, oluşan kırıklık sonucu, anne-babada reddetme tutumu gelişir.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0