Vefat yahut boşanma yoluyla aile kopmuş olabilir. Bu doğal bir ömür sürecidir. Biz uzmanların uyarısı, bu doğal hayat sürecinde eski günlerin hesaplaşmasıyla uğraşmak, bir hatalı aramak, bu ağır üzüntüyü sürdürmek çocukların ruhsal sıhhati bakımından uygun değildir. Hayat devam etmektedir. Bir mühlet sonra ikinci evlilik fikrini ortaya atmakta fayda vardır. Anne babalar, çocuklarının ikinci evliliğini istemediklerini yahut ikinci evlilikten ruhsal olarak olumsuz etkilenecekleri konusunda önyargılıdırlar. Bu önyargıların bir kısmı yanlış inanışlar, bir kısmı da bilgi eksikliğinden ileri gelmektedir. Günümüzde boşanmaların artmasından ötürü üvey evlilikleri sık sık görmekteyiz. Bu durum bize açıkça göstermiştir ki yeterli, uyumlu bir evlilik her vakit evlenmeyerek çocuğun sıhhatini muhafaza fikrinden daha yeterlidir. Şayet tıpkı eşle yine bir ortaya gelme fikri eşler ortasında netlik kazanmışsa, yeni evlilik fikri çocuklar açısından hiçbir tehlike yaratmaz. Hatta rahatlatıcı olabilir. Zira çocuklar ailelerinin tekrar bir ortaya gelmelerini istedikleri için bu mevzuda bariz bir beklenti içindedirler. Bu beklenti gerçekte anne ve babanın bu türlü bir fikri yoksa çocuğu hem rahatsız hem de mutsuz edecektir. Yeni evlilik fikri anne babayı barıştırmak için ne yapmalıyım, nasıl davranmalıyım gayretini ortadan kaldıracağı için çocuğu rahatlatacaktır. Her evlilikte meseleler çıkabilir. İkinci evlilikte de doğal olarak meselelerin çıkabileceği baştan kabullenilirse sorun çıktığında şahıslar daha rahat olacaklardır.
Yalnızca çocukları düşünerek erken evlenmeye çalışmak da istenilen bir durum değildir. Çocuklar üvey anne ve babaları severken yahut onlarla olumlu münasebetler içine girerken zorlanırlar. Bu doğal bir durumdur. Zira her çocuk üvey anne, baba ve kardeşleriyle yeterli bağa girerse gerçek ebeveynlerine haksızlık yapmış, kendini onlara karşı kabahat işlemiş olarak kabul eder. Bağlantıların başlangıcında bu vardır. Bilhassa üvey münasebetlerde sabır, anlayış, müsamaha ve vakit tanımak ehemmiyet kazanmalıdır. Çocuklar kendi ailelerini de sonlar, zorlarlar, kendilerini sevip sevmediklerini denetim ederler. Üvey olan ebeveyn bu durumu bildiği halde yeniden de üzülmekte ve telaşlı davranabilmektedir. Uzak ve yakın akrabalar üvey ebeveyne önyargılı davranırlar. Biz uzmanların önerisi; bu sıkıntı vazifede hem eşin hem de yakın etrafın olabildiğince önyargılı olmadan üvey ebeveyne takviye olması, sabırlı ve hoşgörülü davranmasıdır.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0