ÇOCUKLARDA PALAVRA SÖYLEME
Palavra söylemek; insanın dert ve kaygı duyduğu anlardan kurtulmak için başvurduğu savunma sistemi, yani kendini müdafaa yoludur.
Palavra; kişinin kendini aldatması ve bununla birlikte diğerlerini da aldatmaya çalışmasıdır. Bir yanılgıyı gizleme maksadı ile gerçeğe uygun olmayan bu teşebbüs kelamla olabildiği üzere bazen de ,jest ve mimiklerle de olabilmektedir.
Aslında çocukların palavraları, yetişkinlerin palavralarının yanında pak kalır. Zira; onların palavraları aldatma hedefi gütmez. Çocuk gerçeği yeterli değerlendiremediği için, gördüklerini çarpıtarak anlatır ve uydurur. Kimi ana-baba çocuğun olmamış Şeyleri olmuş üzere anlatmasını palavra sayar. Bunları dinlemek ve olduğu üzere kabul etmek yerine çocuğu kabahatler. 3-5 yaş çocuğunun hayal dünyası çok geniş olduğu için inanılmaz hikayeler anlatırlar ve bu periyotta palavra ile palavra olmayanı ayırt edemezler.
Çocuklar neden palavra söyler;
Palavra ile hayal gücüne dayalı abartıları birbirine karıştırabilirler
Aile içinde yahut etrafta çok sık palavra söyleniyor olabilir ve çocuk bu durumu model alıyordur
Anne -baba ve etraf gereğince sevgi, ilgi göstermiyor olabilir
Çocuk cezadan kaçmak için palavra söylüyor olabilir
Çocuk hasret duyduğu, olmasını istediği şeyler için palavra söylüyor olabilir
Çocuk etrafının hayranlığını kazanmak için palavra söyleyebilir
Anne–babasının sevgi ve ilgisini paylaşmamak için palavra söyleyebilir Arkadaşlarının sevgi ve ilgisini paylaşmamak için palavra söyleyebilir
Erken çocukluk periyodunda çok ödüllendirilen çocuklarda palavra söyleyebilir
Anne babalara teklifler;
Anne baba çocuğun neden palavraya başvurduğunu belirlemelidir.
Çocuğun palavra söylemesini önlemeden evvel, ona her vakit gerçek model olmalı, anne baba da palavra söylememelidir.
Çocuğu palavra söylemeye itecek durumlara fırsat vermemek gerekir.
Anne babalar çocuklarını düzgün tanımalı, performanslarının üzerinde şeyler beklememelidir.
Çocuk kardeşi ya da başka yaşıtları ile kıyaslanmamalıdır.
Çocuğa karşı çok otoriter ya da baskıcı davranmamak gerekir.
Çocuk yaptığı ya da yapamadığı davranışlar nedeniyle daima eleştirilmemelidir.
Anne ya da baba kendi palavrasına çocuğu ortak etmemelidir. ‘Bugün gittiğimiz yeri babana söyleme’ üzere bi tabir çocuğu palavraya sürükler
Anne baba çocuğun his ve fikirlerini açıkça söz etmesine fırsat vermeli, onu dinlemelidir.
Palavranın içeriğine değil, çocuğun neden palavra söylediğine odaklanmak gerekir.
Çocuğun hangi durumlarda palavra söylediği tespit edilmeli. Örneğin, en çok okul başarısızlığı yaşadığında ya da arkadaş bağlarında mi palavra söylüyor belirlenmelidir.
Çocuk palavra söylemediğinde de ödüllendirilmelidir.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0