Tırnak Yeme Ve Parmak Emme Alışkanlığı
Tırnak yeme alışkanlığına çoğunlukla 3-4 yaşlarından evvel başlamaz. (Çok seçkin olarak 5 aylık üzere erken bir devirde görülebilir). Çocukların %33 de tırnak yeme davranışı görülür. Bu oran erken ergenlik çağına kadar sürer. Ergenlik çağında tırnak yiyen çocukların sayısı %40-45’e yükselir. Yani ergenlik çağına yanlışsız çocukların çabucak hemen yarısı tırnak yeme davranışı gösterir. Bunun nedeni olarak gençlerin etraftan onay görmemeleri olarak kıymetlendirilir. Ayrıyeten tırnak yiyen çocukların ailelerinin birçoklarında tırnak yiyenlere rastlanmaktadır. Bunun içinde tırnak yemenin bir taklit olduğu ve büyükleri taklit etmek suretiyle öğrenildiği ileri sürülmektedir. Ergenlik çağında toplumsal onay görenlerin birden fazla bu alışkanlığı terletmektedir.
Tırnak yemek bazen ayak parmaklarını ısırmakla ve ayak tırnaklarını el parmaklarıyla yakalama ile bağlı görülmektedir. Ayak parmağı tırnağının yenilmesi ve ısırılması çabucak hemen yalnızca kızlarda görülmektedir.
TIRMAK YEME DAVRANIŞLARININ NEDENLERİ
Tırnak yeme davranışından çok bu davranışa neden olan olayları saptamak gerekir.
Bu davranışın altında yatan sebepler parmak emmede olduğu üzere çoğunlukla ruhsal rahatsızlıklardır.
Alışkanlık daha çok baskı altına alınmış heyecanların ilgilendiği durumlarla olup, çocuk bunun dilek edilmeyen bir davranış ve alışkanlık olduğunu anlayınca kökleşmekte olduğu görülmektedir.
Tırnak yeme bir güvensizlik belirtisi olarak kabul edilir. Aile içinde çok bakılı ve otoriter bir eğitimin uygulanması, çocuğun daima azarlanarak eleştirilmesi, kıskançlık, kâfi ilgi ve sevgi görememe zahmet ve gerginlik en önemli nedenlerdir.
Anne babanın yaşantısı da kıymetli bir etkendir. Anne baba geçimsizlikleri anne babanın sık sık hengame etmesi ailedeki problemler çocuklarda tırnak yeme üzere davranışlara neden olur. Bunun yanı sıra anne babanın çok telaşlı olması çocuğu çok derecede koruyup kollaması ayrıyeten anne babanın çocuklar ortasında ayrım yapması çocuklar ortasında kıskançlığa yol açar. Bu da dolaylı halde kendini tırnak yeme olarak gösterir. Tırnak yeme daha evvel belirttiğimiz üzere taklit yoluyla da edinilebilen bir davranıştır. Ailede rastgele bir bireyin tırnak yeme davranışı göstermesi doğal olarak çocuğun ilgisini çekecektir. Ayrıyeten tırnak yeme davranışı olaylara bağlı olarak gelişebilmektedir. Çocuğu huzursuz eden rastgele bir olay yahut etrafta onun için hoşnutsuzluk yaratacak rastgele bir durum bu davranışı göstermesine yol açar.
TEDAVİ VE ALINABİLECEK TEDBİRLER
En tesirli usul 3-4 yaşlarına kadar bu alışkanlığın anne baba tarafından görmezlikten gelinmesidir. Daha sonra bu alışkanlık devam ederse; çocuğun gerginlik ve uyumsuzluk nedenleri yeterlice araştırılmalı ve bunlar saptanarak tahlil getirilmeli
Çocuğu azarlamak, korkutmak, ceza vermek üzere zorlayıcı yolların uygulanması faydalı olmamaktadır. Hatta kimi vakit daha ağır duygusal sorunların çıkmasına neden olabilir.
Çocukları kaygı telaş yaratacak durumlardan uzak tutmak gerekir. Küçük çocukların telaş endişe verici televizyon sinemalarını izlemeleri, hengameli olaylarda bulunmaları çocuğu heyecanlandıracağı için sakıncalıdır.
Tırnak yiyen çocuklara geceleri yatarken eski hafif eldivenleri giydirmek. Çocuk gece tırnaklarını yemek yahut ısırmak istediğinde hatırlatıcı olması bakımından faydalı olabilir. Parmak ve tırnağa acı ama zararsız bir sıvı sürülebilir. Bu hem hatırlatıcı ve hem de tırnağını ağzına götürdüğü vakit acı ile birleştiğinde terk etmeye yardımcı olabilir.
Çocukların ilgisi öteki tarafa çekilebilir. Sinema, televizyon izlerken yahut radyo dinlerken onun ağzını çiğneyecek bir şeyle meşgul etmek tırnak yemenin ve ısırmanın yerine gelecek bir aktiflik olabilir. Çocukları orta sıra başarılarından ötürü ödüllendirme kimi durumlarda fayda sağlayabilir. Lakin bunun kısıtlı ve uygun halde kullanılması gerekir. Aksi takdirde çocuk yeni mükafatlar almak için bunu kullanabilir. Tırnak derin kesilebilir. Çocuğun kendi tırnak bakımıyla uğraşması da faydalı olabilir. Bunun içinde çocuğa manikür ve pedikür gereçleri alınabilir.
Son kelam ve bir tedbir olarak tırnak yemenin ve ısırmanın çok makus bir alışkanlık olmadığı ve bunu isteyenlerin çarçabuk terk edebilecekleri çocuklara anlatılmalıdır. Çocuk buna inandırıldığı vakit bu alışkanlıktan vazgeçmek için efor gösterecektir. Zira dış etkenler çocuğun bu alışkanlıktan vazgeçmesine fazla tesirli olmamakla birtakım hallerde alışkanlığın kökleşmesine ve diğerlerini kızdırmak ve huzursuz etmek için bir araç olarak kullanılmasına neden olmaktadır.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0