Etrafımızı hiç dikkatle izleyebiliyor muyuz? Değil, dikkatle, farkına bile varamadan, günümüz koşuşturma içinde geçiyor dediğinizi duyar üzere oluyorum. Hayat şartları, maddi telaşları ön plana almış durumda… Burada neleri kaçırdığımızın farkında mıyız? Günler geçiyor, o denli ya da bu türlü… Güneşin doğuşunu, rüzgarın kah yumuşak, kah sert estiğini, bunların bizim ruhsal durumumuzu nasıl etkilediğini görüp, hissedebiliyor muyuz? Çiçeklerin, böceklerin farkında mıyız? Evet, daima baktığımız şeyler; fakat, farkındalık değişik birşey…
Canlılar, daima birlikten hoşlanırlar, etkileşirler. Afrika menekşelerini genelde biliriz. Birbirlerinden etkilenerek, renk değiştirebildiklerini de tahminen biliyorsunuzdur. Hayvan yavrularınında anne ile bağlarında yakın temasın kıymetli olduğunu tahminen gözlemleme fırsatınız oldu, tahminen de belgesellerden izliyorsunuz.
Canlıların en gelişmişi insan yavrusudur.Yakın olma, ilişkin olma hissini en ağır bir formda yaşamak, duygusal taraftan doyuma ulaşmak ister. Zira, en temel hislerden inanç içinde bulunma muhtaçlığı karşılanmış olur. İnanç içinde bulunma muhtaçlığı, hayatın birinci günlerinden itibaren ağır biçimde doyurulması gereken ihtiyaçtır. Bebek, anne karnında son derece rahat ve itimat dolu bir ortamdadır, travmalara karşı olabildiğince korunabileceği su kesesinin içinde gelişimini sürdürür. Isı, beslenme şartları neredeyse “otomatik”diyebileceğimiz halde karşılanır. Annenin inançlı bedeninde hayat bulur.
Bebek, doğduktan sonra, bu şartlara azami formda yakın fizikî koşullar ister. En kıymetli muhtaçlığı olan itimat içinde olma muhtaçlığı; etraf şartlarının bebeğe nazaran düzenlenmesi ile oluşur. Bebeğin odasının nemi, oksijeni, steril olma durumu ona nazaran ayarlanmalıdır. Bebek, anne sütü almasının takviyesi ile de etraf şartları ile yavaş yavaş tanışmaya başlar. Onu hasta edebilecek mikroplara karşı direnç geliştirmeye çalışır. Şayet, bebek annesütü alamıyorsa bile annenin göğsüne dayanarak beslenmeli ve fizikî temastan uzak tutulmamalıdır.
Anne ile bebek doğumdan sonra en kısa vakitte birarada bulunmalıdır. Annenin ve bebeğin sıhhat durumları uygun ise birliktelik gözardı edilmeyecek kadar kıymetlidir. Bebeğin duygusal gelişiminde, anne ile bağlarının devam etmesinde, bebeğin kendini itimat içinde hissetmesinde, anne sütünün çoğalmasında da cilt teması tesirlidir.
Yetişkinler bile tehlike, üşüme durumlarında farketmeden anne karnındaki konumu alırlar, kendilerini inanç içinde hissederler, korunurlar. Kendini itimat içinde ve huzurlu hissetmek, insanı rahatlatır, bağışıklık sistemini güçlendirir. Duygusal istikametten desteklenen çocuğun, karakter ve kişilik gelişimi olumlu taraftan etkilenir. Hoş hisleri ve cilt temasını yaşayarak büyüyen çocuk; sevgi hislerini ağır yaşar ve etrafına, insanlara ziyan vermek istemez. Çocuk, itimat duygusu ile sakinleşir, hırçınlık, saldırganlık hisleri pasifize edilmiş olur.
Hiç ilgilenilmemekten dayağı tercih eden çocuklar vardır. Burada dayak için hiçbir vakit olumlama yapmamız mümkün değildir. Lakin, deri teması ile çocuk, ilgilenildiğini hissederek tercih bile yapabilir. Bu nedenle ebeveynler, çocuklarına yakın temasta bulunmalı, saçını okşamalı, yanaklarından öpmeli, elini sağlam ve inançlı formda tutabilmeli, omuzuna, sırtına dokunarak sözel tabirlerini desteklemeli, itimat hissini yaşatmalıdırlar.
Çok kızgın beşerler, evvel kendilerine dokundurmak istemezler. Daha sonra cilt temasını sağlayabilmiş isek yavaş yavaş gerginliğin geçtiğini görmüşüzdür. Çocuklarda da gergin hisler yaşanmasına; deri teması engelleyici, yavaşlatıcı rol oynar.
Cilt teması, aile, anne-çocuk, baba-çocuk bağlarının varlığını hissetmektir. Çocuk ve ailenin öbür bireyleri deri temasını yaşamıyorlarsa, ya da gereğince yaşamıyorlarsa ailede sorun olabilir. Dokunmak, sevgiyi hissetmek ve hissettirmektir. Herkes sevgiye muhtaçtır. Sevgi, dışavurum ile kendini muhakkak edebilmelidir. Çocuğumuzu biz sevemiyorsak, dışarıdan birileri sevmek ister. Bunun sonuçları vahim duruma gelebilir. Unsur bağımlılığından, çarpık alakalara kadar giden süreçler yaşanabilir. Anne- baba olarak sevgimizi çocuğumuza göstererek, hissettirerek vermekten kaçınmamalıyız.
ÖZNUR SİMAV
PEDAGOG-AİLE DANIŞMANI
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0