Saldırganlığı, şahsî bir yaralanmanın bir öteki formda sonuçlanması olarak tanımlayabiliriz. Bu yaralanma sonucunda çocuğun akranlarına vurması, ısırması, eşyaları fırlatması, tekmelemesi, tükürmesi ve ziyan vermeyi amaçlayan tehditler formunda sözel ataklarda bulunmasıdır.
Daima ve çok biçimde saldırgan olan çocuk hudutlu, anlaşılmaz, harekete hazır ve çok geçimsizdir. Bağları gergin ve sürtüşmelidir. Çabucak parlar ve hengameye hazırdır. Durmadan kuralları çiğner ve ceza görür. Bu çocuklar cezadan etkilenmez ya da kısa müddetli etkilenmiş üzere görünürler. Olağan uyuşmazlıkları bile bilek gücüyle çözmeye çalışırlar. Reaksiyonları ölçüsüz ve durumla orantısızdır. Öfkesini yenemez ve daima kendini haklı çıkarmaya çalışır. Bu çocuklar konutta, okulda daima sorun yaratırlar ve yetişkinlerle daima çatışma içindedirler. Çoklukla erkek çocuklar daha saldırgandırlar.
SALDIRGANLIĞIN NEDENLERİ
1- Saldırgan davranışların ebeveynler tarafından ödüllendirilmesi. Klasik kültürün erkek çocuğun saldırganlığını onaylaması(Ör: Parkta iki çocuk arbede eder. Biri daha çok dayak yerse; annesinin, çocuğunun kendisini savunamadığı kanısıyla üzülmesi)
2- Çocuğun yetişkinlerden katı ceza, anlayışsızlık ve yetersiz sevgi görmesi.
3- Babanın uzun periyodik yokluğunda, annenin daima çocuğun etrafında olmasıyla ortaya çıkan feministik ortam.
4- TV ve kitle irtibat araçlarının olumsuz tesiri.
5- Anne-baba tavırlarının olumsuzluğu, çocukla ortalarındaki irtibatın yeterli olmaması.
6- Çocuğun anne-babasından dayak yemesi.
7- Beyin zarı iltihabı, beyin zedelenmesi üzere fizyolojik sıkıntılar.
SALDIRGAN DAVRANIŞLARI NASIL ÖNLEYEBILIRIZ?
1- Her şeyden evvel anne-baba çocuğa saldırganlık modeli olmamalıdır. Konutta dayak yiyen bir çocuk varsa kardeşini dövüyor. Kardeşi yoksa okulda en ufak bir sıkıntıda arkadaşına vuruyor ya da hayvanlara eziyet ediyor. Zira dayak, herkes için olumsuz hisler yaratır.
2- Çok fazla saldırgan davranışlara tolerans gösterilmemelidir. Çocuğun istekleri bu tip davranışlar yapınca yerine getiriliyorsa, çocuk isteklerini yaptırmada şiddeti bir araç olarak görmeye başlar. Bu yolla istekleri yerine getirilmemelidir. Saldırgan davranışlar ödüllendirilmemeli ve onun bu davranışının istenmeyen bir davranış olduğu çabucak gösterilmelidir.
3- Saldırgan davranışlar katiyen dayakla cezalandırılmamalıdır. Anne-babanın ilgisi sevgisi azaldığında ve fizikî cezalar uzun müddet devam ettiğinde; çocukta saldırgan, asi, sorumsuz davranışlar gelişir. Saldırgan davranışlar ortaya çıktığında, yetişkinler sakin davranmalı, olağandışı duygusal yansılar yerine, “ben dili”ni kullanmalıdır. Dayak, saldırgan davranışın çabucak bitiminde uygulandığı vakit, onun çabucak kesilmesini sağlayabilir; lakin, çocukta düşmanca hisler geliştirir.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0