Çocuğun bir yetişkin tarafından; cinsel ihtar ve doyum için kullanılması,
fuhuşa zorlanması, pornografi üzere kabahatlerde cinsel nesne olarak kullanılması
cinsel istismardır. Genital bölgeye dokunma, teşhircilik, pornografi, ırza
geçmeye kadar çok geniş yelpazedeki tüm davranışları kapsamaktadır. Cinsel
istismarın kesinlikle şiddet içermesi gerekmez, çocuğun isteğinin olup
olmadığına bakılmaz (Polat, 2000; Nurcombe, 2000).
Diğerleri tarafından suistimal edilip, cinsel manada berbata kullanılmak; oburlarının cinsel yönelimlerine maruz kalma, kendi kabulü olmadan cinsel manada kullanılma çocuk için travmatik bir durumdur. Kabul durumunu çocuğun bilerek isteyerek olması formunda düşünmesekte, varsayılsa bile hukuksal sonuçlarının olduğunu bilmek gerekir.
Cinsel davranışların hata olması için gerekli şartlar, istek dışı olması, çocuklara uygulanmasıdır. 15 yaşından küçük çocuğa uygulanan her türlü cinsel niyetli taciz, kanunumuzca yeni düzenleme ile hata olarak kabul edilmiştir. Çocuklarla yakından ilgisi olan öğretmen, bakıcı, akraba üzere şahıslar bu kabahati işlerse ağırlaştırıcı sebep olarak sayılmıştır.
Cinsel istismarın % 70 i 2-10 yaş ortası çocuklarda görülmektedir.
Çocuk istismarı tanısı için genital muayene yapılır. Çocukla yapılan görüşmelerle uğranan istismarın çocuğun ruhsal durumuna yansıması ve bunu uzmanların değerlendirmesi gerekir. Ayrıyeten ödem, zorlanma bulguları kıymetlendirilir.
Cinsel istismar teşhisinde fizik muayene değerlidir. Fizik muayenede sperm örnekleri alınır. Fizikî zorlanma, kızarıklık, ödem olup olmadığına bakılır.
Teşhis koymak için tabip kimi konulara dikkat etmelidir. Muayene tekrarlanmayacak halde bir kere yapılmalı ve çocuk bunu tekrar tekrar yaşamamalıdır. Muayene sırasında uygun şartlar sağlanmalıdır. Gerekirse muayene anestezi altında yapılmalıdır.
Muayenede kullanılacak teknikler, oyun, drama, fotoğraf çizimi, kelamlı anlatım olabilir. Çocuğun yaşına ve gelişimine uygun sözcükler kullanılarak, çocuğun kendini yeterli bir formda tabir etmesini sağlamak gerekir. Çocukla düzgün ve inanca dayalı bir diyalog kurmak gerekir. Çocuğa kendini tabir edebileceği samimi bir ortam yaratılmalı ve uygun müddet verilmelidir.
Muayene sırasında çocuk, gerçeklerin yanında hayal eseri anlatımlarda yapabilir. Uzman, gerçeklerle hayali anlatımları vücut lisanına, kullandığı sözcüklere dikkat ederek kıymetlendirir. Çocuk kendine mahsus kelam ve anlatım biçimi kullanıyorsa, baskı altında olup olmadığı hissediliyorsa bu durum dikkate alınmalıdır.
Çoklukla çocuklar, yaşadıklarını söylemek istemezler. Bunun nedeni istismarcının büyük olasılıkla yakın aile etrafından olmasıdır. Çocuk, kendisine inanılmayacağı kaygısını duyar. Ailenin kendisini suçlayacağını düşünür, ailesinden korkabilir. Çocuk,ayıp ve saklanması gereken bir durum olarak görebilir. Konuşmak istemeyen çocuklara fotoğraf çizme, oyun ve drama yoluyla kendilerini söz etmede ortam yaratılabilir.
Cinsel istismara uğrayan çocuk, içine kapanabilir, suçluluk hissi duyabilir, uykusunda kabus görebilir, ağlama krizlerine girebilir ya da için için ağlayabilir, uykusunda huzursuz olup, sayıklayabilir, sıçrayabilir.
Cinsel istismara maruz kalan çocukların günlük yaşama adapte olmaları değişiklik gösterir. Burada ailenin tavırları değerlidir, suçlayıcı olmamak ve çocuğun yanında olduğunu hissettirmek gerekir. Uzman dayanağı almak değerlidir. Zira aileye gerçek davranış biçimleri kazandırılması, aile ve çocuk ortasındaki irtibatın sağlıklı biçimde düzenlenmesi için bu dayanağa gereksinim vardır. Çocuğun yaşı, cinsiyeti, gelişim düzeyi, kim ya da kimler tarafından cinsel istismara uğradığı, etraf şartları, günlük yaşama adaptasyonu tesirler.
Aile, çocuğun günlük yaşama ahengi için ihtimam göstermeli, etraf şartlarını düzenlemeli ve gerekirse uzmanlardan dayanak almalıdır.
ÖZNUR SİMAV- PEDAGOG
Kurucu- aile danışmanı-öğrenci koçu
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0