Akşam konuta gelen anne ve babalar gün içinde çocuklarını özlediklerinden ya da dayanamadıklarından akşamları her istedikleri yapmaktadır. Bazen sonu müdafaaya çalışsalar da çocuk ısrar edip ağladığında bu sefer dayanamayıp istediğini yapmaktadırlar. Aslında bu daha da tehlikeli bir durumdur ki çocuk burada istediğinde değil ağladığında isteklerinin olabileceğini öğrenmiş olur.
Akşama kadar kurallarla bakılmaya çalışılan (okulda ya da evde) çocuk anne babayı gördüğünde farklılaşır, birçok istekte bulunur elde edemediği anlarda da ağlar ve anne baba daha fazla ağlamaması için istediklerini ağladığı anda yapar. Bu süreç bu türlü devam ettiğinde, okula başlama vakti gelen çocuk isteklerinin bildiği üzere ağlayarak olmadığını gördüğünde büyük bir hayal kırıklığı yaşar ve içine kapanabilir. Genelde meskende terör estiren bu çocuklar okulda çok akıllı – uslu! olarak isimlendirilir ve aileler bu duruma mana veremez.
Bu türlü yetişen çocuklar kendini söz etmekte hayat uzunluğu zorluk yaşabilirler zira nasıl yapması gerektiğini bilmemektedirler. Konutta daima ağladığında susması için istekleri yerine gelen çocuklar ilerleyen devirlerde daha da hırçınlaşmaya, yersiz isteklerde bulunmaya başlarlar ve aileler bu durumlarda nasıl davranması gerektiğini büsbütün şaşırabilirler.
Aslında yapılması gereken temel şey hiçbir vakit ağlarken isteklerini yapmamaktır. ‘’Tamam yapıcam lakin bekle ağlama, sus’’ denilmeli yani asla ağladığı anda istediği olmamalı fakat sustuğu anda yapılmalı lakin yapılmaması geren bir şey ise yapılmamalıdır. Ve bu formda de çocuk ailenin kurallarını, neyi yapıp neyi yapamayacağını öğrenir. Şu da çok kıymetlidir. Her vakit davranışımızın sebebini söylemeliyiz. Yaş seviyesine nazaran neden o istediğini yapmadığımızı söylemeliyiz. ‘’Bu oyuncağı alamam zira kâfi param yok’’ ya da ‘’evde şuan benzeri oyuncağın var zati bunu daha sonra alabiliriz’’ denilebilir.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0