İlkokul, okul öncesi devirden daha farklıdır. Okul öncesi devirde çocuk, severek ve isteyerek okula gitse de, ilkokula başladığında bu isteği değişebilir, ağlamaya başlayabilir.
Bu durum, çocuk açısından olağandır. Zira ilkokula başlaması ile birlikte çocuğun öğretmeni, arkadaşı, ortamı ve ondan beklenen davranışlar değişmektedir. Çocuğun tüm bunlara alışması vakit alır, bu vakte “Uyum Süreci” denir.
Anne baba olarak şunlara dikkat etmekte yarar vardır:
Bu durumun yalnızca sizin çocuğunuzun başına geldiğini düşünerek çocuğunuzu suçlamayın ve azarlamayın. Okula gitmek istememe, annesini yanında isteme de okula başlamada çok sık rastlanan bir durumdur.
Bu durumun süreksiz, okula alışma sürecinde yaşanan bir durum olduğunu akıldan çıkarmamak ve panik yapmamak gerekir. Onun yerine soğukkanlılığınızı koruyarak dayanak olmak sorunu aşmada daha işe yarayacaktır.
“Okula gitmek zorundasın, gitmezsen okuma yazma öğrenemezsin” üzere tabirler çocuğu ikna etmek için pek işe yaramaz. Bunun yerine okulun keyifli taraflarından bahsetmek gerekir.
Okul başlamadan evvel çocuğa “Burası kreşe benzemez, uyman gereken çok kural var, kurallara uymazsan öğretmenin sana kızar” üzere açıklamalar yapmak yerine, “İlkokul kreşten birtakım istikametleri ile farklı” diyerek farklılıkları çocuğunuzu korkutmadan anlatmaya çalışın.
Okula gitmek istemeyen çocuklarda gece yatmadan evvel ve sabah kalktığında psikosomatik dediğimiz bulantı, kusma, karın, baş ağrısı üzere şikâyetler artacaktır.
Çocukla konuşarak, onu hakikaten rahatsız eden bir durumun olup olmadığını anlamaya çalışın. Şayet bu türlü bir durum varsa, bu meselelerin halledilebileceği ve giderilebileceğini belirterek çocuğu rahatlatma yoluna gidin.
Okula gitmesi konusunda aile fertleri dengeli davranmalı; anne gitmesi konusunda ikna etmeye çalışırken baba, bugün gitmesin üzere bir hal içinde olmamalıdır. Zira çocuklar, bu usul açıkları çok profesyonel biçimde kullanırlar
Okulun yalnızca misyon ve sorumluluklarından, zorunluluğundan değil, birebir vakitte toplumsallığından, eğlenceli yanlarından ve diğer hiçbir yerde bulmayacağı kadar arkadaş edinmesini sağlayacağı üzere eğlenceli ve hoş yanları da anlatılmalı.
Çocuğun nizamlı olarak okula gitmesi sağlanmalı ve bu mevzuda taviz verilmemeli, duygusal davranarak çocuğun istediğini elde etmesine müsaade verilmemeli. Zira okuldan ne kadar uzak kalırsa, okula tekrar nizamlı gitmeye başlaması o kadar sıkıntı olacaktır.
Çocuğun okul korkusunu yaratan durum meskenden kaynaklanıyorsa bunu acil olarak gidermeye çalışın ve çocuğun bu mevzuda rahatlaması, okul korkusunu azaltacaktır.
Çocuğun yalnız kalma korkusu asla kızgınlık ve tehditle karşılanmamalıdır Azarlamak yerine, yapan ve itimat verici bir yaklaşım çocuğu rahatlatacaktır.
Öğretmenle işbirliği içinde olmak ve dengeli davranmak, bu süreçte sorunu çözmede size avantaj sağlayacaktır.
Çocuğun daha evvel tek başına yahut başka kaldığı vakit yapabildiği olayları hatırlatın, bunları düşünmek, hatırlamak onun inancını artırmasına yardımcı olacaktır.
Bu devirde çocuğun kendi başına bir şeyler yapmasını, dışarı çıkmasını teşvik edip, cesaretlendirmek çocuktaki korkuları azaltacaktır. Zira okul dışında yalnız başına bir şeyler yapabildiğini görmek ona yürek kazandıracak ve bu da inanç kazanmasını sağlayacaktır.
Çocuğun, büyüklerin yanında kendini küçük hissetmesi yerine, okul dışında akranlarıyla alakalarını artırıp küme dinamizmini yakalamaya çalışın. Çocuğun büyüklerin yanında küçüleceğini ancak arkadaşlarının yanında kendini birey olarak göreceğini unutmayın. Bu maksatla başka velilerle işbirliği yaparak okul dışı etkinlikler düzenlemeye çalışmak çocukların okula alışma süreçlerini hızlandıracak ve tasalarını azaltacaktır.
Okul hazırlığını, sabah kalmayı eğlenceli hale getirebilir, hoş boyanmış yumurtalarla hazırlanmış bir kahvaltı yahut değişik sesler çıkartarak uyandıran bir çalar saat, öpüşerek uyandırmak çocuğu daha memnun edecektir.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0