Bırakın ödevlerini yapmazsa yapmasın… – Size ne… • Çocuğunuz; – İster anaokuluna gitsin, ister ilkokula, – İsterse ortaokula yada liseye gitsin… – Konutta; ister sessizlik saati uygulanarak sistemli ders çalışsın, – İsterse, “çalakaşık” ders çalışıp ödev yapsın…düzensiz…kuralsız…rastgele… • Bu çocuğunuz; bir gün gelip de size: – “ Anneciğim, öğretmenimiz bir çok sayfa ödev verdi…canım ödev yapmak istemiyor.” – “ Babacığım, o denli çok ders verdi ki öğretmenim…
Fakat çalışmak istemiyorum…çünkü canım sıkkın…” dediğinde, haliniz şu olmalıdır: – “ Yapma…sen bilirsin.” – “ Çalışma…karar senin.”. • Biraz sonra; – Gülümseyerek, koşarak, hayretler içinde kalarak yanınıza geldiğinde, kucağınıza zıplayıp sizi öptüğünde ve sizden şöyle bir ricada bulunduğunda: – “ Lakin babacığım, okula gelsen de öğretmenle bu mevzuda konuşsan…” – “ Anneciğim, yarın okula gelip, ödevlerim hakkında öğretmenimle konuşur musun,”… • Cevabınız pek kesin ve tavrınız son derece kararlı bir halde: – “ Bak işte bu olmaz…Bize söylediğin üzere, öğretmenine de, canının sıkkın olduğunuz, canının istemediğini, kendin söylemelisin.” • Bakın bakalım bu çocuk, kaç gün derslerini, ödevlerini savsaklayacak… • Anneler-babalar; – Çocuklarının bütün iradelerini elinden alarak, – Onların hislerine, hislerine “ipotek” koyarak, – Çocukların kendilerine ilişkin işlerini burunlarını sokarak, aslında şunları yapmış oluyorlar:
1- Çocukları ile ortalarında çatışma ortamı oluşturuyorlar
2- Onların “aidiyet” hislerini zedeliyorlar
3- Çocukların; gelecekleri ile ilgili, akademik muvaffakiyetleri ile ilgili ileride kendilerinde tahminen oluşacak olan “haz” ve “merak” larını kırıyorlar.
Halbuki;
– Dersine çalışmadığı için
– Ödevlerini yapmadığı için, okulda öğretmeni, sınıf içinde kendisini uyardığında, arkadaşlarına mahcup olduğunda, eziklik hissettiğinde…büyük bir istekle derslerine, ödevlerine odaklanacaktır…tabi, meskende, ebeveyni tarafından çeşitli vakitlerde, ruhu değersizlik, suçluluk hisleri ile rencide edilmemişse.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0