Dünya Sıhhat Örgütü çocuk istismarını, “Çocuğun sıhhatini, fizikî ve psikososyal gelişimini olumsuz etkileyen, bir yetişkin, toplum ya da devlet tarafından bilerek ya da bilmeyerek uygulanan tüm davranışlar çocuğa makûs muameledir.” biçiminde tanımlar. Çocuk istismarının birçok boyutları vardır, fizikî istismar, cinsel istismar, duygusal istismar ve ihmaldir. Cinsel istismar, çocuk istismarı tipleri içerisinde saptanması en sıkıntı olanıdır. Cinsel istismarın yaygınlığı konusunda bildirilen oranlar büyük farklılıklar göstermektedir. Gerçek yaygınlığın bayanlar için %12-17, erkekler için %5-8 olduğu düşünülmektedir.
Cinsel istismar, kişinin kendi isteği dışında cinsel aksiyona maruz kalmasıdır. Çocukların ruhsal, toplumsal ve bilişsel gelişimini etkileyen cinsel istismar, her yaşta, her sosyoekonomik seviyede, her bölgede ve her türlü etnik kümede ve kültürde yaşanabilen üniversal bir problemdir.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) 2015 datalarında cürüm mağduru çocuk sayısının yılda 122 bini geçtiği, bunların %10 oranında cinsel cürümler olduğu bildirilmektedir. Adalet Bakanlığı’nın 2015 datalarına nazaran, yılda ortalama 8 bin çocuğun cinsel olarak istismar edildiği belirtilmektedir. Türkiye’de bayanların %9’u 15 yaşından evvel cinsel istismara maruz kalmıştır. Çocukluk çağı cinsel istismarı kentsel yerleşim alanlarında kırsal bölgelere nazaran üç kat daha sıktır. İstismarcıların %96’sı erkek ve %80’i de çocuğun tanıdığı birisidir. 18 yaşından evvel evlenen bayanların %19’u, 18 yaşından sonra evlenen bayanların %10’u cinsel şiddete maruz kalmıştır. Cinsel istismarın %70’i 2-10 yaş ortası çocuklarda görülmektedir.
Cinsel istismarın sık görüldüğü ailelerde genel olarak şu patolojiler bulunmaktadır. Boşanma, şiddet, alkol ve husus kullanımı, cinsel sıkıntılar, toplumsal izolasyon, baskın ve şartsız kelam tutma isteyen ana baba modeli, rol çatışması.
Cinsel istismara uğramış çocuklarda telaş bozuklukları kısa, uyku bozuklukları, kabuslar, fobiler, bedensel yakınmalar ve kaygı yansıları gözlenebilir. Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu, ikincil enürezis daha sık ortaya çıkmaktadır. Yüksek oranda depresyon gözlenmekte ve istismara uğrayan kişinin benlik hürmeti önemli hasara uğramaktadır. İntihar kanıları ve teşebbüsleri sık görülebilir. Bireyler ortası ilgi kurma ve toplumsal ilgileri sürdürme mahareti olumsuz olarak etkilenebilir. Cinsel istismar hikayesi olan çocukların daha fazla cinsel atakta bulunduğu bildirilmektedir.
Çocuk ve ergen cinsel istismarı ileriki yaşantısında çeşitli problemlere yol açabilmektedir. Çocukluk devrinde cinsel istismara uğramış olmanın, erişkin devirde sigara, alkol, husus berbata kullanımı, yeme bozukluğu, intihar teşebbüsü, major depresyon, anksiyete bozuklukları ve başka ruhsal hastalıkların sıklığını arttırdığı gösterilmiştir. Ayrıyeten erişkin periyottaki hudut kişilik bozukluğu, çocuklukta yaşanan cinsel istismar hikayesi ile ilişkilendirilmiştir. Cinsel istismar mağduru çocukların erişkin periyotta yakın bağlantılarında de problemler yaşadığı belirtilmektedir.
Çocuğun bakımıyla direkt ilgilenen babaların daha az istismar uyguladıkları saptanmıştır. Ayrıyeten cinsel istismara uğrama riskini, çocuk ve gencin zihinsel ve bedensel engelli olması ya da şizofreni, bipolar bozukluk, dürtü kontrol bozukluğu, dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu üzere psikiyatrik bozukluklarının olması üzere faktörler artırır. Bu üzere durumlarda, çocuklar maruz kaldıkları durumun kötülüğünü değerlendiremeyebilirler.
İstismarcı özellikleri:
İstismarcıların özelliklerine bakılacak olursak, istismarcılar çoklukla erkektir, olayların % 5-15’sinde ise bayandır. Bayanların istismarı ekseriyetle erkek çocuğa yöneliktir. Erkeklere yapılan istismarların % 20’den fazlası bayandır. Bayan hatalılar çoklukla bekardır. Klinik olmayan çalışmalara nazaran, tanıdık birisi ya da bir yabancı tarafından aile dışı istismar, çocuk ve erişkin ortası cinsel temas hadiselerinin % 30-50’sini oluşturur.
İstismarcıda gözlenen esas kişilik özellikleri; aile içi ve toplumsal irtibatı hudutlu, içe kapanık kişilik, eşi ya da ailesiyle sıcak bağ kuramayan kişilik, psikoseksüel ve toplumsal açıdan olgunlaşmamış, kendi çocukları ile birlikte diğer çocukları da istismar eden pedofilik kişilik olarak saptanmıştır. İstismarcıların birçoğu çocukluklarında ya cinsel istismara uğramışlardır ya da ailede şiddet olgusu vardır. Cinsel istismarcı birey, genelde düşük eğitim ve sosyoekonomik seviyeye sahiptir. İstismarcı bireyin doyumu erteleme kapasitesi azdır ve engellenmeye karşı toleransı düşüktür. Birçok vakit emosyonel gelişim geriliği nedeniyle gerçekçi yaklaşımlarda bulunamaz. Empati hisleri ya yoktur ya da sonludur. Düşük özsaygısını ve suçluluk hissini bastırıp zıt reaksiyon kurarak saldırgan davranış formunda çocuğa yansıtma eğilimi içerisindedir. Karşılanmamış doyum nedeni ile anksiyete yaşar ve bu enerjiyi etrafına saldırganlık halinde aktarır. Çocukluk periyodunda özdeşleşeceği birisinin olmaması, toplumsal komponentler açısından patolojik bir aile yapısına sahip olması, takviye sistemlerinden mahrum bir birey olması, istismarcı bireyin öbür özellikleri ortasında sayılabilir.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0