Bedelli kuyucular,
Dünya üzerinde milyarlarca aday ortasından muhakkak bir kişiyi eş/sevgili olarak seçtiğimizde, bu kişi tam olarak bilemeyeceğimiz pek çok açıdan bize uygun bir partnerdir. Bilinçdışımız bilgedir; bizim hiç farkında olmadığımız pek çok kriteri ile adayları kıymetlendirir ve bize o kişinin uygun bir aday olup olmadığı konusunda güvenebileceğimiz duygusal iletiler verir. Sonuçta kararımızı gerçekte bu bildirilerin tesiri ile veririz. Dolayısı ile çok sorulan o sorunun karşılığını verelim: eşiniz/sevgiliniz çok büyük olasılıkla sizin için hakikat kişi.
Lakin hiçbir alakada işlerin yolunda gitmesini tek başına partnerin gerçek kişi olması garanti altına almaz. Her ilgide karşınızda gerçek ve sizden bütünüyle farklı bir “öteki” vardır ve ötekilerle alaka zahmetlerle doludur. Hislerinizi, isteklerinizi, fikirlerinizi açmak ve karşıdakininkileri de sormak durumundasınızdır. İhtiyaçlarınızın her vakit ve tam olarak karşılanmaması durumuna tahammül edebilmek durumundasınızdır. Bir bağın koşulsuzca katiyetle sonuna kadar süreceği inancına veda etmek durumundasınızdır. İlgide karşılıklılık olması gerektiğini anlayıp kabul etmek ve alıcı olmak kadar verici de olmanız gerektiğini öğrenmek durumundasınızdır. Bir ilişkde daima doyum ve memnunluk olamayacağını, kimi vakit da çatışma, huzursuzluk, acı ve mutsuzluk olabileceğini bilmek durumundasınızdır.
Pekala işler yolunda gitmediğinde bu, o kişinin sizin için gerçek kişi olmadığını mı düşündürür? Elbette hayır. İşler yolunda gitmiyorsa bu yalnızca işlerin yolunda gitmediğini fakat o kişinin hala sizin için gerçek kişi olabileceğini düşündürür. Kişinin yanlışsız kişi olmadığı inancı gerçekte bir savunmadır. Alakada başarısız olduğunu kabul etmek pek çok kişi için güçtür ve kişi kendi başarısızlığı ile yüzleşmemek için partnerinin yanlış bir seçim olduğunu düşünmeye eğilimlidir.
Ama elbette partnerin gereğince tanınmadan bağlantıya dahil edildiği durumları tüm bunların dışında tutuyorum.
Bir bağlantı artık birinci zamanlardaki doyumu ve memnunluğu vermiyorsa eşlerin genelde benimsediği elverişsiz birkaç tavır olabilmektedir. Eşler birinci olarak partneri suçlayıcı ve talepkar bir tavır benimserler. Lakin partnerin “suçluluğu”, “eksikliği”, “başarısızlığı”, “hatası” söylemi üzerinden hiçbir sorun çözümlenemez. Bilakis zahmetlerin artttığı görülür. Bir diğer eğilim kaybedilen şeyin alakanın dışında bir diğeri ile aranmasıdır. Aldatma ile sonuçlanan bu eğilim de bir alaka için yıkım getirir. Pek nadir olmayan bir öbür eğilim de bağlantıların bahtının bu türlü olduğunu düşünüp yaşadığı yoksunluğu ve duygusal kayıpları kabullenmeye çabalamaktır. Bu da bireyleri hayatı boyunca duygusal bir yoksunluğa ve geçmek bilmeyen bir mutsuzluğa mahkum eder.
Gerçekte aşkın illa da külleneceği, sonrasında bağlantılarda kuru bir gerçekliğin hakim olacağı istikametindeki inanç tümüyle yanlıştır. Bu fikir de sevgi ilgilerindeki başarısızlığa karşı geliştirilmiş savunmacı niyetlerden biridir.
Eşler şayet yaşanan zahmetlerin ortaya çıkmasında şahsî sorumluluk üstlenmeyi, problemlerden sadece öteki eşin sorumlu olduğu iddiasınından vazgeçmeyi ve sıkıntıların birlikte yaratıldığı gerçeğini kabul etmeyi başarırsa bir çift terapisinin önü açılacaktır. Bu şartlarda icra edilecek bir bağlantı terapisinin sonuç vermesinin önünde bilinen hiçbir dış mani yoktur.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0