Her yıl 140.000’e yakın askerin ruhsal problemler yaşayarak Psikoloji ve Ruhsal Danışmanlık servislerine müracaat yaptığıyla ilgili haberleri sık sık medyadan takip ediyoruz. Devletin bu mevzuda makul çalışmaları ve uygulamaları var lakin bu süreç şahıstan bireye değişen, şahsî bir süreçtir ve bireyin tümüyle devlette yönelik bekleyiş içerisine girmesi de yanlış olur. ‘Askerlik olmalı mı?’ ya da ‘kişinin seçimine bırakılmalı mı?’ üzere hususlar benim pozisyon değildir. Ben yalnızca bir psikolog olarak askerlik öncesi, askerlik süreci ve askerlik sonrası insan psikolojisiyle ilgili mevzulara değineceğim. ABD’de yapılan bir araştırmaya nazaran her 100 askerden 10’unda askerliğin kalıcı meselelere yol açtığı saptanmıştır. II. Dünya savaşından buyana süren çok sayıda hadiseler var.
Askerlik hiçbirimiz için alışılagelmiş olmadığı üzere birçoğumuz için sıkıntı bir süreç olabiliyor. Bu süreç içerisinde ben zorluk yaşamadım diyebilecek asker sayısı hiç kuşkusuz yok denecek kadar azdır. Bu süreçte zorlanıyor olmamız doğal olduğu üzere, Kamp üslubu etkinliklere katılmamış, kurallı bir yaşama alışık olmayan, belli grupsal spor faaliyetleri yapmamış bireyler için çok daha zorlayıcı bir süreçtir. Askerlik misyonunu yapmadan 1-2 yıl öncesinde bir psikoloğa danışılması ve kişinin bu süreci bir profesyonel ile birlikte kendi ömür biçimine uygun hale getirmesi ruh sıhhati açısından kıymet taşımaktadır.
Askerlik sürecine geçiş yapan şahısların etrafındaki beşerler, hayat standartları, özcesi tüm hayat hallerinin değişmesi, bir de bunların üzerine daha evvel hiç bu kadar kurallı yaşamadıkları bir hayat, daha farklı ferdi sorumluluklar, aldıkları eğitim ki bunun içerisinde ardındakileri muhafaza, diğerlerine saldırma, savaşa hazırlık manasında bir ekip telkinler üzerinde temellendirilmiş bir öğrenme var. Bu bireylere vurmaları, ardındakileri muhafazaları ve gerekirse öldürmeleri öğretiliyor, sonlar getiriliyor, cezalar uygulanıyor. Kişisel hayattan koparak bir bütün içerisinde yaşamaları, orduda yer almaları, orduda karşı cinsten kimsenin olmayışı, her yerde hem cinslerinin dolu oluşu.. Bütün bunlar kişinin bir grup hassasiyetlerini tetikleyebiliyor.
Çok genç yaşta askere gidiyor olmaları da önemli bir etkendir. 19-20 yaşına kadar ailesine bağlı yaşamış, birçok sorumluluğu kendisi yerine ailesi üstlenmiş şahısların askerlik sürecine girmeleri çok daha zordur. Birçoğunun ergenlik periyodunun son evrelerinde askere gidiyor olmaları, bireyler üzerinde önemli bir değişim ve şok tesiri yaratmaktadır. Ergenlik periyodu hepimizin hayatında var olan olağan bir süreçtir, kişi bir kadro çatışmalar yaşar, kendi yaşantı biçimini seçmeye çalışır, iç dünyasında karışık bir ruh hali vardır. Bu his karmaşasının içerisine askerliğin de girmesi, bireyin iç karmaşasının dışavurumunu da birçok vakit tetikler ya da daha bariz bir hale getirir. Bireyi önemli bir karmaşaya sokar.
Bu aksilikler bir kadro bozulmalara yol açabilmektedir. Kişinin geçmişinde eğilimli olduğu yahut var olmayan bir grup davranış bozukluklarının ya da hastalığın askerlik esnasında yahut askerlikten sonra daha da belirginleştiğini görmekteyiz. Katıldığı bir çatışmada kendisi yaralanabilir, arkadaşları gözü önünde şehit düşebilir. Kumandanının uyguladığı sözel yahut fizikî şiddet, aldığı cezalar kişi üzerinde travmatik bir hal bırakabilir. Genelde 17-21 yaş ortasında ortaya çıkan Şizofrenik eğilimler tekrar askerlik periyoduna denk gelebilir ve bu süreçte şizofrenik kanılar başlayabilir. Panik atak eğilimi olan bir kişi tekrar bu süreçte atak geçirebilir yahut atak geçirme sıklığı artabilir. Bipolar eğilimli bireyler çok sevinçli, çok konuşkan, esprili bir hale bürünebilir ya da tam karşıtı depresif, mutsuz, umutsuz, uyku sorunu yaşayan bir hal alabilir. Halk ağzıyla ‘kriz geçirdi’ halinde nitelendirilen bir saldırganlık halleri görülebilir.
Birçok kişi travma yaratacak olayları kendi içinde yaşar, etrafıyla paylaşmaz ve bastırmaya çalışır. Bu türlü durumlar daha büyük risk taşıyabilir ve çok vakit sonra da olsa bir ekip davranış bozukluklarına olabilmektedir. Askerlik sürecinden evvel ve sonra bir profesyonele danışmak, ruhsal dayanak almak, gerekirse Psikoterapi ve/veya ilaç dayanağıyla yaşanan davranış bozukluklarının düzeltilmesi, hastalıkların ortadan kaldırılması gerekmektedir. Tedbir alınmadığı taktirde davranış bozukluklarımız hastalıklara, hastalıklarımız kişilik bozukluklarımıza dönüşebilmekte ve çok daha sıkıntı tedavi edilebilir bir hal alabilmektedir. Erken teşhis birçoğunun daha makûs bir hal almadan daha kolay tedavi edilebilir yahut düzeltilebilir olmasını sağlamaktadır.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0