Aşk ve cam… Tek heceli iki küçük sözcük…Oysa manaları ne kadar büyük… İkisi de öylesine hassas öylesine kırılgan… İkisinin de cazipliği ve büyüleyiciliği gözlerinizi kamaştırıyor…
Ateşin cama can vermesi üzere, aşk da beşere can vermiyor mu?… Özelliğini varlığının eşsiz biçiminde taşıyan cam, hususun halleri içinde zarafetle tango yaparak özverili insanların ellerinde sanat yapıtına dönüşüyor… Aşk da insanoğlunun en girift hisleriyle yoğrulmuş bir hamur üzere kendini ispatlamaya ve var olmaya çalışıyor… Ona hal vermek, onu korumak da elbette onu yüreğinde taşıyanlara kalıyor…
Bembeyaz pamuklara sarıp sarmalayıp yüreğinizin başköşesine oturtursunuz onu… Görünce memnunluktan uçacak üzere olursunuz…Onu görebilmek, sesini duyabilmek için türlü mazeretler bulursunuz… Anlaşılmasın diye de “Şey, ben şunu söylemek için aradım” dersiniz… Uyuyup uyanır o gelir aklınıza… Yüzünüzde bir gülümseme de oluşur o uykulu halinizde… Gözünüzden bile sakınırsınız… Yaşınız kaç olursa olsun çocuksu heyecanlar yaşamaya başlarsınız yıllara meydan okuyarak… Güya kocaman bir uçurtmanın ipine takılıp mecnun divane döner durursunuz… Esen rüzgâr eşlik eder size çaldığı ıslıkla… Bulutlar perde olup korur sizi mor ötesi ışınlardan… Hayat size, siz de hayata sevinç içinde göz kırpmaya başlarsınız… Yatağına sığmayan ırmaklar üzere çağlayıp durursunuz… Gözleriniz görmez, kulaklarınız duymaz olur. ..Dünya ayağınızın altından kayıp gitse haberiniz olmaz… O’nun dışındaki her şey anlamsızdır…
Evvelce gönül limanınıza demir atan sevda gemisi, aklınızın alamayacağı kadar masumdur… Şiirlere mevzu olacak kadar his yüklüsünüzdür… Hatta şiirlere mevzu olmayı bırakın, siz şiir olursunuz… Günlerin takvim yapraklarından bir bir düştüğünü anlayamazsınız bile… Sonra kalbinizi yerle bir eden olaylar yaşamaya başlarsınız….
Hayallerinizin gerçeğe dönüşmesinin sıkıntı olduğunu hissedersiniz ve işte o anlar hayatın en hüzünlü anlarıdır… Bu türlü vakitlerde tuzla buz olan karmaşık hisleriniz cam kırıkları misali yüreğinize saplanır… Aşk ve cam… Tek heceli iki küçük sözcük bu manada birbirine ne kadar da çok benzer… Ayrılık ve hüzünler kapınızı çalmaya, gözyaşlarınız sel olup akmaya başlar… Değişiktir ki güldüğünüzden daha çok ağlarsınız… Yüreğinizdeki cam kırıkları ne tarafa dönseniz o tarafa batar, orayı acıtır, orayı kanatır… Çift başlı bir hançerle arttan vurulmuş üzere hissedersiniz kendinizi. Gözyaşlarınızı kaygınıza katık edip memnunluk oyunları oynarsınız… Bir volkan misali içiniz yandıkça yanar. Geriye kalan anıları ise pervasızca ortalığa savurursunuz… Bedeninizin dört bir yanına paramparça incecik cam kırıkları batar… Gözle görünmez, hasarı bilinmez. Kimi yüzeyden kayıp düşse de, cildinizin altında daha derin bir acı yaşarsınız. En çok da yüreği yüreğinize değmişlerin kıssaları yakar canınızı…
Değeri bilinmezse şayet, aşk da ne yazık ki cam üzere her an kırılmaya hazır… Kırık bir kalpteki hisler cam parçacıkları üzere dünyanın dört bir yanına yayılıveriyor bir anda… Onları teker teker toplayıp bir ortaya getirmek de, o gönlü kırana düşüyor… Kırılan bir kalbi tekrar geri kazanmak hiç de kolay değil elbette… Ancak en azından imkânsız da değil…
Dostlukla….
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0