Nasrettin Hocanın meşhur bir öyküsü vardır, kıssa motamot şöyle gelişiyor;
Nasrettin hoca bir gün köyden şehire eşekle gitmektedir. Eşeğe oğlunu bindirmiş, kendisi eşeğin yularından tutmuş yürüyor, biraz gittikten sonra yolda iki kişi bunlara bakıp gülüyor, Baksanıza koca genç delikanlı eşeğe binmiş yaşlı adam yürüyor bu olacak iş mi diyorlar, bunun üzerine Nasrettin hoca oğlunu eşekten indirip kendisi biniyor, biraz daha gittikten sonra bu sefer karşılarına çıkan biri yuh olsun be bacak kadar oğlan yürüyor kazık kadar adam eşeğe binmiş, insan sakalından utanır demiş ve bunun üzerine Nasrettin hoca eşekten iniyor ve yürümeye devam ediyorlar.
Biraz daha geçtikten sonra tekrar köylünün biri bunlarda da akıl var mı, beşerler eşeği yanlarına ne için almışlar sanki? Koca iki adam yürüyor eşek boşta anlamadım gitti demiş, ve bunun üzerine Nasrettin hoca oğluyla birlikte eşeğe binmiş, az vakit geçtikten sonra yan kahvehanelerden birinden şu ses yükselmiş; şu zalimlere bakın zavallı hayvana iki kişi biner mi? bunlar ne biçim insan…, Ve bunun üzerine Nasrettin hoca bir la havle çekip oğlum gördün mü insanların ağzı torba değil ki bağlayasın herkes istediğini söyler biz en yeterlisi bildiğimiz üzere yapalım.
Her sağlıklı bireyin kendi kararlarını alabilen, muhakeme ve yargılama gücü gelişmiş bireyler olduğu varsayılır Psikolojide. Elbette ki aldığımız kararlar her vakit istediğimiz sonucu vermese de ortaya çıkan olumsuz sonuç ve durumla baş edebilmekte kişinin sorun çözme maharetlerini geliştirmektedir. Ve çözülen her sorun bireyin kendisine özgüven ve özsaygı duymasında belirleyici bir rol üstlenmektedir. Sorunların çözülemediği durumlar ise bizlere deneyim ve bir daha tekrarlamamaya çalışma artısı olarak geri döner.
Ya kararlarımızı alırken ve yaşantımıza devam ederken oburlarının bizimle ilgili oluşabilecek yargılarına nazaran hareket etmek ?… Sorun tam da bu noktada tüm yükü ile hissettiriyor kendisini…
Beşerler tahminen etraflarındaki öbür insanların kendileri ile ilgili nasıl ve ne biçimde yorum yaptıklarını denetim edemeyebilirler, hatta birçok defa bu yorumlardan haberdar dahi olmayabilirler. Düşünsenize, size nazaran çok olağan gelen ve hayatın akışı içerisinde yaşanabilecek sıradan rastgele bir olay, aldığımız rastgele bir karar bir diğerinin bakış açısı ve realitesine uymadığı için tenkit konusu olarak varsayılabilir…
Maalesef ki bazen beşerler, oburlarının ne diyeceği tasasıyla en kolay ve suçsuz isteklerini bile hayata dökme konusunda tereddütler yaşayabiliyorlar. Arkadaşlıklarını, seçecekleri meslekleri, evlenecekleri kişiyi, ailelerini ne sıklıkla ziyaret edeceklerini, meskenlerine alacakları eşyaları, evlendikten ne kadar vakit sonra ve kaç çocuk sahibi olacaklarını ve burada tahminen saymakla bitmeyecek pek çok şeyi diğerlerinin niyetlerine nazaran hareket ederek yaşamaya çalışıyorlar.
Aslına bakılırsa etrafın bizlere dayattığı bir hayat usulünün devam ettirilmesinin en kıymetli sonuçlarından bir tanesi, ferdî bazda ruhsal temelli sıkıntılara sebep olmasıdır. Kendi istek ve muhtaçlıklarının ne olduğunu belirleyememiş ya da bunları 2.plana atmış bir bireyin vakitle, irtibat meseleleri yaşamaya başlayabileceği, hayattan zevk almayabileceği, depresif semptomlar ve birtakım ruhsal bozukluk durumlarını yaşayabileceği varsayılmaktadır.
Etrafımızda onlarca, yüzlerce insan var ve biz bu insanların hakkımızda ne düşüneceğine nazaran hareket ettiğimizde, hayatımızla ilgili kararları onların almasına müsaade vermiş oluyoruz. Ve aslında kendi hapishanemizi kendimiz var ediyoruz. Elalem ne der hapishanesi… Hayal gücünü sınırlayan, kendi başına karar alma insiyatifini hiçbir vakit işletemediğimiz, karanlık, loş bir hapishane burası.
Diğerlerinin fikirlerine nazaran yaşayan beşerler; Ben etrafımla makûs olmak istemiyorum, kimse benim hakkımda olumsuz bir şey demesin, düşünmesin, kimsenin reaksiyonunu çekmek istemem üzere telaffuzlarda bulunabiliyorlar. Elbette ki kulağa hoş geliyor lakin bireylerin diğerlerine ziyanı dokunmayan kendi fikir ve hayat inançlarına nazaran hareket etmesi etrafın yansısına sebep oluyorsa burada buna da bir dur denilmesi gerekiyor.
Özetle bizler nasıl yaşarsak yaşayalım, hayatımız ismine ne karar verirsek verelim buna büyük olasılıkla tenkit getirecek birileri karşımıza çıkabilir. Hesap vermeyi ve beklentilere nazaran hareket etmeyi hayatımızın odak noktası olmaktan çıkardığımızda keyifli ve sağlıklı günler bizleri bekliyor olacak. Bir vicdanımız olduğunu ve bu vicdanın sağlıklı düşünebilen beşerler için en uygun kaptan olduğunu hatırlamamız umuduyla…
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0