Her insan hayatının kimi periyotlarında istenmeyen, beklenmeyen, hayal kırıklığına uğratan olaylar karşısında, süreksiz bir müddet ıstırap, kırgınlık, mutsuzluk, kızgınlık, acı, karamsarlık üzere depresif hisler yaşar. Bu hisler çok doğaldır ve çoklukla kısa bir mühlet sonra tesirini kaybeder. Fakat, depresif şikayetlerin iki haftadan uzun sürmesi, kişinin günlük yaşantısını olumsuz etkilemesi ve sorumluluklarını yerine getirmesini engellemesi durumunda kişinin depresyonda olduğu söylenebilir. Depresif belirtiler, duygusal, zihinsel, davranışsal ve fizikî olmak üzere dört kümede toplanır:
-
Duygusal belirtiler: Mutsuz, ağlamaklı, kederli, hüzünlü hissetme, karamsarlık, ümitsizlik, çaresizlik, daha evvel keyif alınan işler, hobiler ve alışkanlıklardan artık hoşlanmama, kendini kıymetsiz hissetme, küçük görme, kendini beğenmeme, hatalı ya da günahkâr hissetme, yalnızlık hissi, boşluk duygusu, alınganlık, huzursuzluk
-
Zihinsel belirtiler: Konuşulanlara, okunan şeylere, izlenilenlere dikkatini verememe, konsantrasyon zahmeti, unutkanlık, kararsızlık, tekrarlayan mevt kanıları, intihar planları
-
Davranışsal belirtiler: Toplumsal bağlardan kaçınma, yalnız kalma isteği, cinsel isteksizlik, motivasyon eksikliği, keyif veren aktiviteleri erteleme, sonluluk
-
Fizikî belirtiler: Değerli derecede kilo kaybı yahut alımı ve iştahta artma ya da azalmanın olması, uykusuzluk ya da çok uyku hali, halsizlik, yorgunluk hissi, güç kaybı, bedensel ağrılar
Kişinin şikayetleri, üstte sayılan tüm belirtileri karşılamayabilir. Depresyonun şiddetine nazaran, belirtilerin sayısı ve sıklığında farklılıklar olabilir.
Her yaştan insanın ani kayıplar, ayrılık, maddi kasvetler, uzun vadeli yüksek seviyede gerilime maruz kalma üzere olumsuz olaylar ve tıbbi hastalıklar üzere nedenlerle depresif şikayetleri olabilir. Depresyon, 65 yaş üzerindeki şahıslarda de sıklıkla görülür. Bu yaş devrindeki sıhhat durumu, kullanılan ilaçlar ve bireylerin toplumsal etraflarındaki değişikler depresyona yer hazırlayabilir. Kanser, karaciğer hastalıkları, böbrek yetmezliği ve daha birçok hastalık sebebiyle daima hissedilen ağrılar, diğerlerine bağımlı hale gelme ve günlük yaşantıda birtakım kısıtlamaların olması bu yaş kümesindeki bireyleri zorlar. Ayrıyeten, yaş ilerledikçe etraflarındaki kıymetli şahısları, sevdiklerini kaybetmenin acısını ve yalnızlığını da yaşarlar. Fizikî sıhhatin bozulması, mevte yaklaşmayla ilgili niyetler, fizikî hünerlerin, gücün, gençlik ve hoşluğun azalması, toplumsal yaşantı ve takviyelerin azalması üzere olumsuz değişimler de kişinin bu değişimlere ahenk sağlayamaması halinde depresyonla sonuçlanabilir.
Yaşlılık depresyonu genç nüfusta görülen depresyonla benzeridir. Lakin, yaşlılık depresyonunda depresif hislere (hüzün, ıstırap, mutsuzluk) daha az rastlanırken, bedensel yakınmalar, ilgi ve güç kaybı, iştah kaybı ve uyku bozuklukları daha ön plandadır. Ayrıyeten, tasa, inatçılık, huzursuzluk, sonluluk, çocuksu davranışlar, daima yakınma ve sızlanmalar görülebilir. Çoğunlukla depresyon yaşlanmanın bir kesimi olarak kabul edildiği için şahıslar bu sorunlarını bir uzmanla paylaşmazlar. Lakin, depresyon şahısların hayat kalitesini kıymetli ölçüde düşürdüğü üzere bedensel rahatsızlıkların seyrini de olumsuz tarafta tesirler.
Depresyon bir kişilik sorunu, şımarıklık yahut zayıflık değildir. Toplumda her yaşta çok sık görülen, tedavi edilebilir bir ruhsal rahatsızlıktır. Uzman dayanağı alarak depresif belirtilerle başa çıkmak kolaylaşır ve güzelleşme süreci hızlanarak âlâ sonuçlar elde edilebilir.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0