Ailelerin sık sık şikayetçi olduğu hususlardan biri de çocukların ödev yapma alışkanlığına sahip olmaması. Pekala çocuklar neden ödev yapmak istemez? Çocuklarda sorumluluk şuuru nasıl oluşturulur? İşte çocuğunuza ödev yapma alışkanlığı kazandırmak için yapmanız gerekenler; Aile toplantıları haftalık ritüeliniz olsun. Bu toplantılar çocuklarda sorumluluk ve farkındalık gerçekleştirecek, konut içi rollerini benimseyecektir. Bu toplantılarda dilerseniz haftalık misyon dağılımları ve hafta içi planlarınızdan bahsedebilir konutta yaşayan bireyleri bu bahiste bilgilendirebilirsiniz. Lütfen bunu aşikâr bir saatte ve günde yaparak ‘’haydi toplantı yapıyoruz biçiminde ‘’ eşinizi ya da çocuklarınızı yöneten ve emreden olarak değil de çok doğal rutin bir formda çay sohbeti edasında gerçekleştiriniz. Lütfen çocuğunuzdan ödev yapmasını beklediğiniz saati siz de konut hanesi olarak kitap okuyarak doldurun. Çocukların ödev yapmak istememesinin en büyük nedenlerinin başında ailenin televizyon izlerken çocuklardan odalarına çekilip onlardan ödev yapmalarını beklemesidir. Bilhassa 1. Sınıf çocukları için tv, bilgisayar hayli cazibeli teknolojik aletler iken siz onların cümbüşe en çok düşkün olduğu periyotta onları bundan yoksun ederek kağıtlardaki belirli sözleri tekraren yazmasını istiyorsunuz. Çocuğunuz ödevini yaparken onu yargılayıp, yönlendirmeye çalışmayın. Ödev konusunu günlük hayatla somut örneklerle daha kalıcı ve eğlenceli hale getirin. Öncelikle verilen ödevi gözden geçirin. Ödev konusu prestiji ile günlük hayatta somut olarak daha pratik öğrenilecek bir şey ise çocuğa tekraren bir şeyi yazdırarak azap etmeyin. Bunu bir örnekle açıklayacak olursak çocuk şayet matematik dersinde 1 litrenin 500 ml olduğu tahsilini gerçekleştirecekse mutfakta kek yaparak ölçüleri ona yaptırabilir ya da bir su şişesiyle oyun oynayarak bunu daha zevkli hale getirebilirsiniz. Ödevler aşikâr standart bir öğrenme gerçekleşmesi için herkese eşit oranda verilmiş olabilir çocuğunuz bu mevzuda erken öğrenme gerçekleştiriyorsa lütfen bu durumu öğretmeni ile özel olarak görüşün. Yaşayarak öğrenme en kalıcı iz bırakan öğrenme biçimidir. Bilhassa ilkokul periyodu çocukların hareketli, enerjik olduğu bu devirde öğretmenlerden aktiflik tipi ödevler vermelerini rica edin. Çocuk ödev yaparken kendisini tabir etmesini engellemeyin. Çocuklar genelde ödev yaparken akıllarına okulda yaşadığı bir olay ansızın gelebilir. Mesela ‘’Biliyor musun bugün arkadaşım Hasan ‘ı bahçede sıkıştırıp dövdüler ,kolu kanadı.’’ Üzere ders dışı bir şey anlatırken ‘’tamam sonra konuluruz, evvel ödevini bitir, şunu da bitirelim sonra anlat onu’’ üzere cümlelerle rahatlamasını engelleyecek biçimde bulunmayın. Çocuğun derse odaklanmasını engelleyen bu olayı konuşup , empati kurarak bir sonuca bağlayın ve derse o denli devam edin. Çocuğunuz okuldan gelir gelmez odasına ödev yapmak için göndermeyin. Çocuğa okuldan gelir gelmez ‘’Haydi hakikat odana! Evvel ödevler bitecek sonra arkadaşlarınla oynayabilirsin.’’ halinde yaklaşmayın. Unutmayın onlar en hareketli periyotlarında gün uzunluğu sırada oturmak zorunda kalıyorlar ve güçlerini gereğince dışa yansıtamıyorlar. Onun yerine ‘’Ben akşam yemeğini hazırlayana kadar sen ne yapmak istersin?’’ söz biçimiyle şeçimi ve sorumluluğu ona bırakın. Kendi planlarınıza uygun planlar gerçekleştirmesini isteyin. Mesela ‘’Akşam yemeğini yedi üzere bitirmiş olurum, lütfen ödev yapma saatini ondan evvel ya da sonraki bir saate ayarla. Sana ödev yaparken yardım edeyim.’’ Çocuk siz planlı yaşarken planlar yapmaya başlayacak ve size uygun bir vakit dilimi kesinlikle ayarlayacaktır. Kâfi ki siz yemek yaparken ‘’Ayak altında dolaşma, hudutlarımı daha fazla bozmadan odana git ve ödevlerini yap ,yemek olana kadar bitecek o ödevler‘’ halinde yaklaşmayın!! Çocuk ödev yaparken sonucu değil, süreci övün . Çocuk ödev yaparken kesinlikle belirli başlı yanılgılar yapacaktır. Kaldı ki çok başarılı ve sistemli bir ödev ortaya çıkardı asla bu süreci ödüllendirmeyin. Unutmayın ödül ortadan kalktığında bu istendik davranış sönebilir.Ödevler ve vazifeler bizim hayattaki sorumluluklarımız. Kendi ödev ve misyonlarınızdan aile toplantılarında bahsedin. Davranışı öven tabirler kullanabilirsiniz lakin şahsî değerlendirmelerden lütfen kaçının. Çocuk ödevini bitirince ‘’sen mükemmel birisin, harikasın yerine misyonlarını vaktinde bitirince kendimi çok düzgün hissediyorum ‘’gibi davranışı pekiştiren ben lisanı his tabirlerinde bulunun. Unutmayın biz ödev ve sorumluluklarımızı yerine getirirsek çocuklarda getirecektir. Çocuklar kesinlikle ki gördüğünü yapar duyduğunu değil.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0