Çocuğunuz mu var? Eğitimle mi ilgileniyorsunuz? Etrafımızda eğitim ismine yapılan tüm o faaliyetlere, tüm o gayretlere karşın bu kadar ahmakça insan davranışı nereden geliyor diye hayretler içerisinde misiniz? Korkmayın; bu gizem insanlık tarafından çözüleli çok oldu. Bir insanı küçük yaşından itibaren kalıcı bir ahmaklığa gömmek pek de sıkıntı değil. Metodu anlayınca, şaşkınlığınız geçecek. İşte size “masum bir çocuktan uzman bir ahmak yetiştirmek için” en temel kurallar:
Şayet elinizde bir çocuk varsa:
Her durumda ona kol kanat gerin. Hiç bir riske sokmayın. Pamuklar içinde yetiştirin. Kızsa “prensesim, güzelim”, erkekse “aslanım, yakışıklım” falan diye daima olarak verin gazı.
Hayatınız boyunca hiç sorgulamadığınız inanç ve alışkanlıklarınızı küçük yaşlardan itibaren o küçük beynine kazıyın. Bunun için her yolu deneyin.
Yararlı sloganlar ezberletin. Unutmayın: Sözler ne derse desin, o acar ve yaramaz beyninin çalışmasını birden fazla vakit kalıcı olarak durduran en güçlü araçtır sloganlar.
Mümkünse her şeyi daha o istemeden verin. Veya istediği hiç bir şeyi yapmayın.
Çöp yiyeceklerle besleyin. Soslu, hazır, bol katkılı ve işlenmiş her türlü besin ahmaklığın temel taşıdır. Lezzete ve hazza bağımlı olsun.
Düşünmemesi için elinizden geleni yapın. Her sorusuna palavra da olsa karşılık verin. Bilmediğinizi asla çaktırmamalısınız!
Hayatında şimdi hiç yaşamadığı meselelerin tahlillerini ona en kısa vakitte belletin. Belletin ki, benzeri bir problemle karşılaştığında düşünüp de özgün bir şeyler bulamasın, çıkıntılık yapamasın.
İnsan-üstü görünen ve harikulâde işler beceren ademoğullarını çokça zikredin. Ancak yalnızca zikredin; o insanların oraya nasıl gittikleri, çektikleri badireler falan, ne sizi ne de o temiz yavruyu ilgilendirir. Büyük insanları abartarak anlatın ki kendisi ve sizin üzere sıradan insanların ahmaklığa ezelden mahkum olduğuna; bir avuç seçilmiş insanın karşısında ne kadar ezik kalacağına erkenden ikna olsun.
Yapılması gereken bütün dahice işlerin yapılmış olduğunu ona hal lisanınızla anlatın. Bunun da en kolay yolu şudur: O sübyanın önünde yaratıcı hiç bir iş yahut niyet ortaya koymaya kalkmayın. Kazayla bile olsa…
Ergenlik denen şeyi siz de geçirdiniz fakat hiç bir vakit bu velet kadar saçmalamadınız. Gerektiğinde ona haddini bildirin.
Okulu, eğitimi ve mesken ödevlerini ciddiye alın ve onun da ciddiye almasını sağlayın. Daima zayıf olduğu istikametlerini geliştirmesini sağlayın. Kuvvetli istikametleri zati kimseyi ilgilendirmez.
Karşılığını bilmediğiniz şeyler sorduğunda çabucak kızın. Sakın ha araştırıp da öğrenmeye; hele hele öğrendiklerinizi o bücürle paylaşmaya kalkışmayın.
Rastgele bir düşmana karşı onu bilinçlendirmeyi asla ihmal etmeyin. İnancı, lisanı, ırkı, ülkesi, tuttuğu grubu, cinsiyeti, yemek tercihi, gelir seviyesi üzere bir çok düşman çıkartma aracınız var. Bu araçları sonuna kadar ve şuurlu bir biçimde kullanın.
Mümkün mertebe hareket ettirmeyin. Zerzevat üzere oturup kalabileceği her durumu ödüllendirin. Verin eline tableti, telefonu; rahatınıza bakın.
Fazla konuşup da başını karıştırmayın. Kısa buyruk ve öğütler kâfi de artar bile. Yeniyetme bir çocuğu muhatap almak size yakışmaz.
Çocukla çocuk olmayın; eski köye yeni adet getirmeyin.
Dayak o kadar da makûs değildir; okşayın ortada bir.
Bütün çocukların salak doğduğunu unutmayın..Sizin aklınıza yetişene kadar da ipleri gevşetmeyin
İnsan olduğu için değil de “falanca kümeye ilişkin olduğunuz için” güzel olması gerektiğini düzgünce öğretin. Öğretin ki “diğerlerine” dünyayı dar edebilsin.
Mümkün mertebe gevşemeyin; geçmiş kusurlarınızı asla anlatmayın. Siz harikasınız, bunu hiç unutmayın.
Alık, kaşığı ağzına götüreceğine alnına götürendir, ona söylediğiniz şeyi anlamayandır.
Ahmak, muhakkak bir anda söylememesi gereken şeyi söyleyendir. İstemeden gaflar yapandır.
Ahmak, tartışmaya yer vermeyen, kesin tahlillere zaten ulaşmak isteyendir. Bir sıkıntıyı bir daha açılmamak üzere kapatmak ister.
Ahmak, sürekli bilir bilmez konuşur.
Başsız farklıdır, onun kusuru toplumsal değil, mantıksaldır. Birinci bakışta, gerçek dürüst akıl yürüttüğü izlenimine kapılırsınız. Bu yüzden de tehlikelidir.
Başsız, yanılmakla yetinmez, yanılgısını yüksek sesle, bağırarak öne sürer, ilan eder, herkes onu duysun ister. Sıradan, alelade bir hakikati ısrarla haykıra haykıra söylemek kafasızlıktır.
Flaubert, aptallığın yargıya varmak, sonuca bağlamak istemek olduğunu söyler. Flaubert’in çok sevdiği aptallık, çok daha yaygın, çok daha bereketlidir. Kusur ile aptallık ortasında bir çeşit akrabalık vardır.
Aptallık, kafasızlığı kibirle ve sebatla yönetim etmenin, direktörün bir formudur.
Evvelce aptallık kendini gözler önüne sermez, göze batacak biçimde kendini ortaya koymazdı, günümüzdeyse ağzına geleni söylüyor.
Bu yararlı oldu mu??
0 / 0